Sarkazm wyłuszczony i zaznaczony przestaje w sumie być sarkazmem...

Hehe, no masz rację! :) Dziękuję za spostrzeżenie. Masz jakieś odczucia co do filmu?

Bynajmniej.

To szczere, sarkastyczne czy może błednie użyte "bynajmniej"?

Nie sądziłem, że moje stwierdzenie można, aż tak szeroko interpretować.

A więc już są aktorzy, którzy potrafią grać nie tylko ludzi, zwierzęta, ale nawet przedmioty (takie jak drewno). Technika aktorska poszła do przodu. Wykonawcy tego wyczynu (Jasonowi Momoie - kurde, jak to się odmienia?) należy się oskar jak psu buda.

Kiedyś Grabowski powiedział, że na egzaminie do szkoły aktorskiej kazali zagrać mu mydło... Podobno Profesorowie robią sobie jaja, ale wspomniał także, że często zadają takie zadania aby sami czerpać inspiracje z wykonań młodych adeptów :P

Się nie odmienia.

Nie wiem, czy ktoś zagrał mydło czy drewno, czy cokolwiek innego. Mnie w tym filmie zapada w pamięć coś, co przeżywa dziecko ( choćby już stare), które musi oglądać jak z dnia na dzień jego ojciec staje się bezradny. Nie fizycznie, tylko umysłowo. Nie pamięta, albo pamięta coś, czego nie było. Nie obraźcie się, bo nie piszę, żeby kogoś skrytykować, ale obserwując ojca bohatera przeżywam to straszliwie, bo obserwuję to w swoim domu. Doszłam pewnie do jakiejś 30-tej minuty filmu i nie wiem, co tam dalej będzie, ale jestem wdzięczna, że ktoś mi pokazuje, że mój problem nie jest tylko mój.

Pamiętaj jednak że to tylko film. A co do Twojego życia, cóż, nie poddawaj się. Żyjemy po to żeby upadać. Ci co się podnoszą pójdą dalej swoją drogą. I nie mówie tu abyś zatrzymywał wypiętą dumnie klatą autobusy na przejściu dla pieszych ;)

Film arcydziełem nie jest, ale jak to w filmach akcji bywa, gdzie absurdów nie brakuje, idzie obejrzeć, aż tak źle nie jest. Mnie się nawet widział.

Jeszcze nie miałam przyjemności oglądać, ale chyba mnie zachęciłeś :D