Ja chyba w taki, że on się ostatecznie z nią pożegnał. Poszedł dalej.

Kucharka jest dla niego kimś dużo ważniejszym niż żona.

Wydaje mi się że bardziej jej zależało na byciu jego kucharką niż żona.

To jak rozumieć powtórne użycie dialogu (o jesieni życia itd) przed tą sceną?

Kilka minut wcześniej w filmie pojawia się kucharka (bardzo zresztą podobna do Eugenii), której Dodin wręcza przepis na "zupę Eugenii". To ewidentnie scena symboliczna, metaforyczna wstawka w tym przepełnionym realizmem filmie. Nie chodzi bowiem o żadne konkretne danie, a o "przepis" do serca Dodina. Kucharka odpowiada, że "nie potrafiłaby tego ugotować, no chyba, że Dodin by ją tego nauczył". Myślę, że w filmie którego myślą przewodnią, oprawą i formą jest kuchnia, innego znaczenia nabierają słowa jak "smak życia", czy "kucharka, moja kucharka"

Warto jeszcze się pochylić nad rozmowami o porach roku i przemijaniu. Pod koniec filmu, gdy przyjaciel Dodina wpada z nowymi daniami od kucharki sąsiadów, mówi się o wiosennych smakach, innowacyjnych zestawieniach.

Eugenia była jak gorace lato, rozpaliła serce Dodina, kochała żar życia i jego. Po jej odejściu Dodin przeżył samotnie jesień i zimę (okres depresji, żegnania starego). Uczenie młodej dziewczyny, otwarcie się na nowe smaki i kucharkę, to też odrodzenie jego pasji do życia i jedzenia, taka wiosna właśnie.

Dodin kochał wszystkie pory roku, więc może spotkało go jeszcze raz lato jego życia?