świetny...
Nie da się ukryć Hugh przeszedł sam siebie. Jednak powiem ze on się nadaje do takich cukierkowych ról. grać gościa co nic nie robi, nic go nie obchodzi, pieniądze same spływają na konto...
Scena ze śpiewającym Grantem jest fantastyczna! Sam miałem kłopoty z utzrymaniem się w fotelu kinowym. Mam tylko cichą nadziję ze grant zostanie przy tego typu filmach a nie zaciągnię się znowu do jakieś pseudo komedii romantycznej... Zresztą on już się starzeje i to widać... wiec powinien rozglądnąć się za bardziej abitniejszym scenariuszem. Bo ileż mozna grać w kółko ciągle te same role...
Pozdrawiam