Nic dodać, nic ująć, poza tym, że ja odruchów wymiotnych nie miałam. Cóż, kwestia przyzwyczajenia. A film wiele dał mi do myślenia, wprawił w jakiś taki stan otępienia i rozmyślań nad życiem, nad życiem dawniej i dziś, nad poetami przeklętymi...

Zgadzam się. W dzisiejszych czasach to nie do pomyślenia, żeby ktoś się tak zachowywał, liczył tylko na siebie, nie martwił się o jutro, nie mając ani grosza przy duszy, domu. Ale mimo to, po filmie miałem ochotę wypożyczyć parę dzieł i poczytać.

rowniez film oceniam na 7

Również uważam, że film z jednej strony taki inny , od wszystkiego co można zobaczyć ,ma pewien klimat, z drugiej strony pewne sceny mogą zniesmaczyć.
Najlepsze jest jednak ...że Leonardo ...aktor rosyjsko- niemiecko- włoskiego pochodzenia gra francuskiego poetę w filmie polskiej reżyserki w amerykańskim filmie :D :D :D to dopier globalizacja :D :D

Jak to oglądałam po raz pierwszy, miałam odruchy wymiotne, choć niekoniecznie z powodu dwóch panów w sytuacji wiadomej, a raczej z powodu Davida Thevlisa wyglądającego nago jak postać ze średniowiecznych miniatur przedstawiających truposzczaków oczekujących na dzień Sądu Ostatecznego. Stary dobry Sylvester Stallone przyzwyczaił, że chłop ma na sobie kilka wyrobionych mięśni. Nie żądam orzechów, żądam minimum masy mięśniowej.

Obecnie moja odporność na sceny męsko-męskie zwiększyła się dodatkowo przez szczepionkę z filmów Iana McKellena plus Dereka Jacobiego, ale chudzielce nago przpominają mi komentarz z 'Vicious' Kellena: 'nie ma tutaj żadnego ciała, które warto by pokazywać'.
Doświadczenie kulturystyczne robi swoje.