Najwyraźniej zmęczone sobą małżeństwo zasiada do kolacji. Małżonkowie spożywają posiłek ze wzrokiem utkwionym w talerzu, będąc kompletnie nieświadomi, że ich syn popadł w zatarg z młodocianymi przestępcami. Tymczasem bandyci gwałtem nachodzą ich dom, chcąc dokonać krwawego samosądu.

Domowa sceneria staje się areną dramatycznych wydarzeń, przy czym tragedia dotyka niezawinione ofiary, a zapędy bandytów stają się coraz bardziej zaborcze. To film dla ludzi o stalowych nerwach, którzy i tak nie unikną emocjonalnego wstrząsu.

Nasuwa się pytanie, czemu ten brutalny obraz moralnego zdegradowania służy. Nie pełni wszak funkcji prewencyjnej, bowiem ofiary nie mogły zapobiec nieuchronnemu rozwojowi zdarzeń. Unaocznienie najmroczniejszego, aczkolwiek potencjalnie prawdopodobnego scenariusza może natomiast skutkować nasileniem społecznej stygmatyzacji. W ten oto sposób zamyka się diabelski krąg – stereotypizacja przekształca się w samospełniające proroctwo.