nie jest istotny jego subiektywizm, kiedy ceny za opiekę medyczną i jej poziom w stanach jest faktycznie nieludzki. mieszkałem tam, jak i na wyspach brytyjskich. mam porównanie.

W pierwszym odruchu też poczułam się nieswojo, że napomknął o tym podarunku. Ale jak się tak zastanowić, to może przynieść więcej pożytku - "kurde, facet tak po nim jechał, a ten bez niczego mu pomógł, jak potrzebował - widać, można w zgodzie żyć". Daje do myślenia na temat bezinteresowności.

Subiektywizm jest, i nawet się z tym nie kryje. Ale nadal to kawał dobrej roboty i pierwszy krok, by zagłębić się w temat i przyjrzeć się zagadnieniu opieki medycznej w różnych krajach.

Pozdrowienia i niech kisiel wiśniowy będzie z Wami ^^

"Ale nadal to kawał dobrej roboty i pierwszy krok, by zagłębić się w temat i przyjrzeć się zagadnieniu opieki medycznej w różnych krajach."
No tak, wydźwięk dokumentu jest taki że w Anglii i Francji panuję raj, natomiast w USA masz szczęście że przeżyłeś tydzień.
Szkoda że Moore nie podał danych ile ta szczodrość kosztuję np Francję i dlaczego w tak wielu aspektach dzieli ją od USA przepaść (np porównanie wysokości podatków)
Ja np nie lubię jak ktoś uszczęśliwia kogoś na siłę. Nie chcę być pod opieką służby zdrowia ? Moja wola - nie płacę ubezpieczenia a jak będę miał wypadek to umrę na chodniku. Proste.
Oczywiście film uświadomił mi że amerykański system ma wady jednak mimo to zarówno jego założenia jak i bilans kosztów jest dużo lepszy niż "przymusowej" (państwowej) służby zdrowia.