Film nieudany, nastawiony na tanie i żałosne efekciarstwo, które polega na epatowaniu okrucieństwem. Wiele naiwnych, nierealistycznych a wręcz głupich rozwiązań w scenariuszu, a także dorabianie ideologii do płytkiego jak kałuża "dzieła" Marcina Wrony. Uwaga, kilka spoilerów:
-opowieść o przyjaźni męsko-męskiej? Prawie natychmiastowe przystawianie się do żony kumpla, a później pełne humanizmu, współczucia i empatii ukrócenie jego ziemskiej drogi za pomocą kamienia na pewno charakteryzują prawdziwą męską przyjaźń. Podejmowane przez Wronę próby wmawiania widzom nawiązywania do przypowieści o Kainie i Ablu są śmieszne, a wręcz żałosne.
-główna postać kobieca, tak głupia i naiwna, że nawet bohaterki filmów porno, to przy niej bystre intelektualistki.
-niektóre sceny są tak ostre i brutalne, że Tarantino jawi się jako reżyser bardziej ugładzonego niż oryginał remaku"Misia Uszatka". U Quentina te sceny mają jescze jakiś sens, są po coś, u Wrony pojawiają się tylko dlatego, żeby zszokować, zbulwersować. W swoim sadyzmie są przesadzone i przekombinowane, ale być może dzięki nim Wrona zajdzie zatrudnienie przy kręceniu kolejnych krwawych przygód Jasona - głównego bohatera "Piątku trzynastego":)
-Polska przedstawiona w "Chrzcie" przypomina, jak już trafnie wskazał któryś z forumowiczów, Juarez w Meksyku - nie zadzieraj z gangsterami, bo wykończą ciebie i twoją rodzinę, na policję nie masz co liczyć, a nawiązanie z nią współpracy to podpisanie wyroku śmierci: na siebie a może nawet na wszystkich twoich znajomych z naszej klasy czy facebooka:)
No, ale Wronie nie chodziło o realizm, on woli wyimaginowane nawiązania do biblii i wmawianie, że jego film niesie ze sobą jakieś rzekomo głębokie przesłanie...Zgadza się, tak głębokie jak niezmierzone czeluście intelektu blondynki, której przeznaczeniem jest przejść z rąk do rąk w skutek umowy dwóch kumpli...