hello hello
są tacy reżyserzy średni właśnie, którzy mimo wszystko mają coś autorskiego w tym, co robią
2046 jest osobną historią, bo film ten jest jakby kontynuacją Spragnieni miłości (In The Mood For Love), który z kolei jest jednym z najlepszych i najpiękniejszych w sposób niebanalny filmów o miłości
co jest takiego niesamowitego w tym filmie? trudno to opisać, nie ma w nim wizualizacji naszych-widzów, filmowych wyobrażeń miłości, za to jest człowiek-bohater i może to wcale nie jest film o miłości?
polecam gorąco ten film jeśli jesteś fanem dobrych filmów i nie przeszkadza Ci oszczędna azjatycka ekspresja, bo jest filmem wybitnym i choć nie oglądałam jeszcze Expressu ani Upadłych Aniołów, przypuszczam, że Spragnieni jest zupełnie inny od tych wcześniejszych, akcji ani ostrego sexu nie będzie^^
ciekawe, że działa tak tylko na kobiety? :)
w świetle Spragnionych, wszystkie późniejsze filmy są mało udane
Kar Wai wspiął się na własne wyżyny, kiedy dalej nie ma już nic i można tylko zejść w dół

"oszczędna azjatycka ekspresja"

Nie, żebym był specjalistą w tej dziedzinie, ale filmy azjatyckie kojarzą mi się właśnie (i na forum Filmwebu są kojarzone) z przeogromną ekspresją, wrzaskami i nienaturalnymi wykrzywieniami twarzy.

hmm, istnieje mimo to różnica między kinem japońskim a chińskim i między "Cesarzową" a "Hero" i między "Wiosna, lato, jesień, zima..." a "Wejściem smoka", między "Godzillą" i "Lalkami" etc etc etc
to wszystko, co krzykliwe wzięło się z komercyjnej pogoni za widzem
ale racja, nie cała Azja taka oszczędna, nikt jednak tego nie odmówi Japonii
proszę się zapoznać z początkami kinematografii chińskiej, wpływem stylu "wuxia" oraz tematem japońskiej Nowej Fali - jeśli jesteś zainteresowan:) jak się to wszystko wie, lepi się bardzo ładna i czysta kluseczka
co do samego portalu, nie nazwała bym go autorytetem jeśli chodzi o wiedzę filmoznawczą, gatunkową ani tym bardziej weryfikację kina dobrego od wyłącznie rozrywkowego

rowniez dalem 6/10. osobiscie nie rozumiem zachwytow nad ta produkcja. o ile wczesniejsze (i pozniejsze) dokonania pana wonga trafiaja do mnie w 100% a spragnionych milosci i 2046 uwazam za arcydziela to tutaj caly czas mi czegos brakowalo. fabula kuleje, za duzo chaosu, akcja nie jest spojna, ciezko wyprowadzic jakies daleko idace spostrzezenia poza tym powtarzanym przez wszystkich tutaj o "wybocowaniu jednostki w duzym miescie i poszukiwaniu przezen milosci", troche malo jak na 1.5h. na dodatek miejscami film robi sie mocno pretensjonalny, zeby nie powiedziec infantylny. uwazam ze pierwsza czesc jest o niebo lepsza od czesci drugiej. niesie ze soba ciezki klimat, w ktorym wong tak dobrze sie czuje i tajmnicza postac blondynki ktora dodaje calej historii pikanterii. przy czesci drugiej mialem wrazenie ze ogladam jakas bajke dla dzieci, no i ta chyba lekko uposledzona bohaterka sluchajaca w kolko tej samej piosenki co stawalo sie pod koniec filmu naprawde mocno irytujace. ten film napewno trafi do ludzi ktorych ktos zostawil, te ananasy itp.. pozostali, nie przechodzacy w czasie ogladania tego dziela traumy rozstania moga nie poczuc tego bluesa. na plus zdjecia, scenografia.

6/10 za zdjęcia, kolory i motyw z sałatką szefa. Chyba nic więcej nie da się powiedzieć o tym filmie.

Najpierw dałeś 6/10, a teraz dałeś 8/10. Coś się zmieniło?

Dojrzał... :-)

Idealnie to ujales, nudy na poudy. Choc czasami styl filmowania jak i zachowanie bohaterow jest absorbujace.