Wóda, barszcz i żebranie, czyli święta u patologii gdzieś na końcu świata. Dla bohaterów filmu świeta to idealna okazja by móc "wreszcie się napić", a emigracja to jedyny sposób by zarobić na wóde i "prezenty". W zasadzie im więcej wódy przyniesie zaproszony gość tym równiejszym jest ziomeczkiem i super koleżką. Najlepszym gościem jest emigrant, bo można na jechać na jego garbie i świetnie się bawić, a i jakieś świecidełka przywiezie.
Wóda się kończy, przyhcodzi otrzeźwienie i widać stare meble, stary telewizor, błoto na podwórku, beznadzieje, ruiny i brak perspektyw, więc piją dalej, by nie trzeźwieć i nie widzieć, bo zawsze "ciężkie czasy", "niesprawiedliwość", "brak godności" i "złodziejstwo".
Przeraża mnie, że dla wielu widzów tak wyglądają "typowe polskie święta", u mnie tak nie wyglądały, ale dzięki temu widok za oknem lepszy, sumienie czystsze i chęci do życia większe...