„Ciemność” jest jednym z tych filmów, z którymi mam duży problem przy pisaniu recenzji i wystawianiu oceny. Dlaczego?

Ponieważ z jednej strony jest horrorem, który ogląda się całkiem dobrze. Nie nudzi, choć akcja rozwija się bardzo powoli, a napięcie rośnie niespieszne. W tym czasie poznajemy kolejne części mocno skrywanej tajemnicy domu i coraz częściej widujemy dziwne zjawy. W tle słyszymy całkiem porządną muzykę, co ważne dobrze brzmiącą w mocniejszych scenach, podobnie dobrze wypadają zdjęcia i dźwięk. Aktorzy grają na przyzwoitym poziomie, choć ku mojemu zaskoczeniu lepiej spisali się młodzi członkowie obsady, niż dorośli. Ponadto twórcy oferują nam kilka jump-scenes, oraz kilka momentów w czasie których wstrzymujemy oddech w oczekiwaniu na to co nadejdzie. Do tego pokazują nam naprawdę okropne zdjęcie, na które lepiej nie patrzeć i odrobinę pokazówki na zakończenie. Wydawałoby się, że w związku z tym film jest naprawdę dobry i ciekawy.

Z drugiej jednak strony sama historia jest zlepkiem pomysłów, które widzieliśmy już wiele razy - szalony ojciec, dziecko, któremu nikt nie wierzy, obojętność rodziców, dochodzenie prowadzone na własną rękę. Całe szczęście twórcy połączyli te elementy w dość sprawny sposób i nie rzucają się one aż tak bardzo w oczy. Kolejny problem to zbytnie rozciągnięcie całej historii, która o mały włos stałaby się nudna. „Ciemność” poza tym jest dość przewidywalnym horrorem - przynamniej na kilka minut przed daną sceną mniej więcej wiemy co się w niej stanie. Przez to film oglądamy raczej w spokoju, bez większych zaskoczeń. Ponadto brakowało mi większej ilości strasznych scen - tak jak pisałem kilka spełnia swoje zadanie ale to zdecydowanie za mało. Zawiodło mnie także trochę bezsensowne rozwiązanie całej zagadki oraz zakończenie, które choć nie jest happy endem, to jednak nie wbija w fotel.

6/10