Zawsze mnie fascynowały skrajności u ludzi. Np. takie jak w przypadku ocen tego filmu. 1/10, albo 10/10. Fascynuje mnie jak bardzo ludzie nie są w stanie pokonać swoich przekonań, uprzedzeń, braku zrozumienia lub... nie wiem, hiperentuzjamu?

Gaspar Noe jest mistrzem w wydobywaniu takich skrajności wśród ludzi. 1/10? serio? naprawdę drogi kinomaniaku? nie jesteś w stanie docenić absolutnego (dosłownie) mistrzostwa choćby w montażu, choreografii czy ujęć? 10/10? serio? w filmie który właściwie nie ma fabuły? nie ma przesłania, puenty?

Czekałem z niecierpliwością na ten film, bo po obejrzeniu Enter the Void bardzo cenię tego reżysera. To był piękny, choć trudny film. Tutaj dostajemy klasycznego Noe, z fascynującymi super-długimi ujęciami (wow!) i psychodelicznym klimatem ale niestety be konkretnego przekazu (za wyjątkiem tego że narkotyki są "be"). Nawet w Irreversible czy Love jest jakieś przesłanie (w stylu "życie jest do dupy", ale jednak). Jak dla mnie +-7/10 - film zasługuje na uwagę ale do mistrzostwa mu brakuje.