Oglądam właśnie wersję z 1982r. Nie dotrwam jednak do końca. Mimo, że mam wiele szacunku dla produkcji z lat 80 i 90 oraz rozumiem dlaczego wiele osób żywi tak duży sentyment do nich, nie jestem w stanie wysiedzieć przed ekranem. Widziałam ten film jako mała dziewczynka. Zrobił na mnie wtedy duże wrażenie. Dzisiaj jednak nudzi mnie ogromnie. Myślę, że chodzi o inny rodzaj estetyki. O inne oczekiwania wobec takiego gatunku filmu. Dlatego bardziej podchodzi mi wersja tegoroczna. Więcej tam dynamizmu, sceny walki fajnie wyglądają. „Balet z mieczem” lub „tańczący Momoa” jak to niektórzy określili mi akurat przypadł do gustu. Główny bohater jak dla mnie jest wystarczająco dziki i barbarzyński. Mały aktor grający Conana był rewelacyjny. Rzadko widzę, żeby dziecko tak zaangażowało się w rolę. Chyba mu się podobało.
Na minus muszę zapisać średnią grę aktorską. Choć uważam, że w oryginalnej wersji też ona nie powalała. Choć Momoa i tak lepiej zagrał od Nichols. Sceny walki, które jak wspomniałam podobały mi się, ale jak dla mnie było ich za dużo. Niektóre z nich miały dla mnie nieprawdopodobny przebieg. Sporo jak dla mnie naciąganych scen. Oceniłam jednak film jako dobry w swoim gatunku, bo wiadomo, nie chodzi tu o temat ambitny, rozważania moralne, czy poszukiwanie sensu życia. Ma on być rozrywką dla mas, niewymagająca zbyt dużo od widza. Ma zabawiać, tak jak gladiatorzy na arenie.