tak jest! dawno nie smialam sie tak szczerze,a birac pod uwage fakt, ze film ogladalam dopiero wczoraj(nie daruje sobie, ze moglam przegapic w kinie taka perelke!) na tvp2 o 11 w nocy i chichralam sie niemilosiernie,to pewnie byl moj ostatni film o tkiej porze ;).ale warto bylo sie narazic mamie, bo jest c-u-d-o-w-n-y.to film o tym, jak czuje sie geniusz, wileki artysta z wyjatkowo dlugim brakiem weny "wypalony", albo raczej- bojacy sie napisac cos, co nie sprostalo by wymaganiom, ktore sam sobie postawil.dobrze wiem, co on czul; sama rysuje i najgorzej jest nie wtedy,gdy nie mozesz czegos stworzyc.najgorzej jest,gdy stworzysz cos tak wspanialego, cos ponad twoje wyobrazenie i znajdujesz sie na szczycie.i wtedy zaczyna sie dramat- robisz wszystko, zeby z niego nie zleciec, ba! zeby nie przesunac sie chocby o centymetr.czasami widok olowka powoduje paniczny strach,ze nie dasz rady.i to ciagle porownywnie czy ktos nie jest "lepszy".a tu nagle pojawia sie zdolny uczen i pisarz zaczyna powoli kojazyc o co mu w zyciu w ogole chodzi.bo czsem wystarczy sie potknac, zeby spojrzec w dol i znalezc pod nogami to, czego tak dlugo szukamy

dalila