Jak widać wszystko co robimy, każde nasze posunięcie odbija się echem w wieczności...
Tak naprawdę trudno do końca określić gatunek tego filmu. Nazwałabym go dramatem z elementami dreszczowca.
Pierwsza scena to imponująca akcja ratunkowo. Dzielny Amerykański strażak (Quaid) ratuje życie dwóm Amerykańskim robotnikom. Potem wraca do domu, do kochającej żony i synka, zapalonego basebollisty.
Nagle wszystko się zmienia, widzimy owego małego chłopca dorosłym już policjantem. Johnny (Caviezel) ma widoczne problemy ze sobą. Odchodzi od niego dziewczyna, zostaje natomiast butelka.
Zbliża się 30 rocznica śmierci jego ojca i dzięki zorzy polarnej, a także starej krótkofalówce... zaczyna się tajemnicza i fascynująca przygoda z czasem i własnym przeznaczeniem. John zmieniając swoją przeszłość, swoją i przy okazji swojej rodziny staje się także kimś innym. Z użalającego się nad sobą, niepewnego w działaniu, na skraju alkoholizmu policjanta zmienia się w kochającego ojca i syna, odważnego i dzielnego. W zamian za wspomnienia, za ojca, któego nie było przy nim gdy dorastał oddał całe swoje dotychczasowe życie - co przyniosło wspaniałe efekty.
Generalnie film jest wciągający. Logiczny.
Chciałabym jeszcze zwrócić uwagę na jedną scenę. Mały chłopiec patrząc z przejęciem na krótkofalówkę, pyta ojca czy właśnie tego używano przed erą Internetu. Jak się okazuje myli się. HAM radio używa się do tewj pory. Mój tata korzysta z niego już 30 lat ( to zbiego okoliczności ;))