Zgadzam się. Akurat rzadko wypowiadam się w temacie filmów ze względu na moje "radykalne" poglądy kinowe, ale tutaj muszę się wypowiedzieć. Mam wrażenie, że wszyscy chwalą tego typu filmy głównie dlatego, bo to niezależne, i że Sundance... Oczywiście nie zmienia to faktu, że nierzadko przedstawiane są tam bardzo dobre produkcje (np. "Druga Ziemia"), jednak "Swiss army man" pomimo świetnych ról Dano i Radcliffe'a gdzieś po drodze traci to rzekome głębokie przesłanie.
Rzeczywiście, tak jak opisują recenzje, główny bohater z pomocą zaprzyjaźnionych zwłok uczy się akceptować samego siebie i można to bardzo szybko wywnioskować, a potem film staje się zwyczajnie... nudny. Trochę drażniły mnie pseudo-głębokie refleksje(najbardziej chyba o "zesraniu się wszystkich komórek ciała"), które prędzej pasowały by do emo-nastolatki rozpaczającej przy muzyce Biebera nad nieudanym dwutygodniowym związkiem. Otoczka fantastyczna na szczęście trochę odwracała od tego uwagę.
Ku mojemu rozczarowaniu, gdy Hankowi udaje się w końcu przedostać do cywilizacji i twórcy wreszcie postanawiają wprowadzić najgłupszy zwrot akcji jaki widziałem, to zamiast "przypieczętowania" przesłania jest ono całkowicie zapomniane i zamiast odnalezienia siebie dostajemy niezrównoważonego emocjonalnie stalkera. Przez to samo zakończenie pomimo, że było po prostu pomysłowe i dziwnie ładne, nijak się miało do reszty filmu.