wydaje się, że Tarr chce widza znudzić, pokazać zohydzenie życia przez bohaterów, tak jaj w "Szatańskim tangu" długimi minutami przewalały się przez kadr stada krów. Tym jest wypełniona egzystencja ludzi pokazanych w jego obrazach. To banał, ale na nic bardziej elokwentnego i oryginalnego mnie nie stać.

też mnie to strasznie irytuje, niemiłosierne dłużyzny.

Bardzo mi się podobają te dłużyzny, być może dlatego, że dobry kadr czy zdjęcie robią na mnie zawsze wrażenie. To jest tzw. kino kontemplacyjne - wsiąka się w świat, który obserwuje się na ekranie i w ten sposób potęgują się emocje/odczucia itd.