Minusem filmu jest jego kiczowatość. Źle się zestarzał. Te wszystkie strzelaniny kręcone w latach 80-tych trącą myszką, żenada. Jednak wysoko go oceniam, ponieważ plusy przesłoniły minusy. Film jest idealny chronologicznie, wszystko perfekcyjnie się zazębia, nic tam nie jest niepotrzebne, każdy dialog, każdy gest. Perfekt. Do tego genialna rola Ala Pacino i świetna muzyka. Kilka podtekstów jest ciekawych, jak choćby stosunek Tonego do siostry, temat dla psychiatrów. Finalnie mimo że sceny strzelanin to w obecnych czasach parodia, to jednak film się broni, kino kultowe.