Co do Goodnight sie nie zgodze. Wreszcie jakaś sympatyczna babka ;D troche za dużo tych sexownych piękności. Właśnie ta głupota ją wyróżnia. Jedna z najsympatyczniejszych i najzabawniejszych dziewczyn Bonda ;D

A po za tym dlaczego tamta była lepsza. Bo była taka dumna i sexowna ;D

I ta Britt Ekland (Goodnight) miała początkowo grać rolę Honey w "Dr No" ciekawe jak ona wyglądała by wychodząc z moża xD

Właśnie Goodnight była swietna Piękna i głupiutka ;D a jak chcesz zobaczyć sexowną Britt Ekland polecam "Dopaść Cartera"

Była sympatyczna, z tym się zgodzę. Ale jej przejaskrawiona naiwność i dziecinne zachowanie zwyczajnie działały mi na nerwy. Tak sobie myślę, że ta jej głupota miała po prostu kontrastować ze sprytem i inteligencją Scaramangi.

Ta druga wogule mi sie nie podobała fakt ładna ale Mary była wyjebista ;D np scena w której tyłkiem otworzyła to całe okno i omało nie spaliła Bonda ;D albo jak wrzuciła tego chłopa do tej mazi czy co to tam było

Każdy ma swój gust. Jak dla mnie Goodnight w przejaskrawiony sposób pokazywała to do czego dążyły niektóre bondy z Moorem - autoparodii.
Ten film to jeden z najbardziej "błazeńskich" odcinków. Nie dość że odgrzano tępego szeryfa z "Live And Let Die", rodem z "Mistrz kierownicy ucieka", to jeszcze dziewczyna odstawia komedię. No i oczywiście Moore błaznuje, ale on akurat robi to z wdziękiem.
Ja w tym filmie zaobserwowałem przesyt akcentów humorystycznych, a niewątpliwie takim akcentem była też panna Goodnight.
Blondwłose panie dziwią się dlaczego wymyśla się o nich serię kawałów i traktuje stereotypowo. Goodnight tylko utrwala ten niezbyt pochlebny stereotyp...

Fakt faktem, że "przesyt humoru" to tutaj był, ale niezbyt śmiesznego :)
Cały humor w tej części opierał się właśnie raczej na prostych gagach, na poziomie (większości) kawałów o blondynkach - jedną blondynkę nawet mamy ;). Odświeżanie postaci z poprzednich części (szeryf) też raczej nie przyniosło oczekiwanego efektu.
W moim osobistym przekonaniu, pomimo wysiłków reżysera, o wiele zabawniejsze okazują się np. "Diamenty są wieczne". Humor tam z założenia czarny, był o wiele bardziej oryginalny i widać, że włożono tam wiele wysiłku w to aby film był zabawny.
Sam zaś "Człowiek z złotym pistoletem" był jednym z najmniej zabawnych Bondów. Humor w Bondach (w większości adaptacjach powieści Flemminga) bazuje przede wszystkim na humorze językowym, co w połączeniu z dobrą reżyserką pozwala stworzyć naprawdę zabawne sceny. Takich scen jednak w "Człowieku ze złotym pistoletem" było jak na lekarstwo.

Pozdrawiam!