Zdecydowanie nie jest to film o katastrofie w Czarnobylu. Serial HBO wszedł na niedoścignione wyżyny, rosyjski film nawet się nie stara o tej historii coś opowiedzieć. W zasadzie cała awaria została potraktowana jako „wybuchło to wybuchło i na ch. drążyć temat”.
Głównym wątkiem jest toksyczna relacja superfryzjerki i superstrażaka. On robi jej dzieciaka i znika na 10 lat przypadkowo pojawiając się jako klient w zakładzie fryzjerskim. Ona robi mu zajedwabistą fryzurę - będzie się trzymać do ostatniej sceny. Stąd superfryzjerka - serio, zrobić fryzurę która utrzyma się przez dwuipółgodzinny film? Jak w reklamie spreju do włosów w latach 90tych gdzie modelka latała po swiecie a jej wlosy wyglądały wszędzie tak samo.
Natomiast superstrażak jest superstrażakiem bo kiedy podczas akcji jego koledzy umierają od promieniowania, wręcz rozpadając się na kawałki, on jest jak szczypiorek (wspominałem o fryzurze od superfryzjerki)? I tak przez cały film. Chmury radioaktywnego pyłu, topiący się asfalt, ludzie padający jak muchy. Ale superstrażakowi nic nie jest w na pewno nie jego fryzurze.
Generalnie jestem bardzo rozczarowany tym filmem. To jest jeden niemiłosiernie rozwleczony wątek - on zrobił jej dzieciaka, ona zrobiła mu fryzurę, a potem on zamiast być z nią i gdzieś uciec, to z uporem maniaka wraca zbawiać świat. Do takiej historii niepotrzebny był Czarnobyl - główny bohater mógłby być żołnierzem, partyzantem itd. Wtedy miałoby to ręce i nogi a taki film nabrałby głębszego znaczenia o konflikcie miłość wobec obowiązku. Coś jak polski romantyzm gdzie miłość do kobiety przegrywała z miłością do ojczyzny. W wersji z superstrażakiem który w realnym świecie nie przeżyłby pierwszego starcia z Czarnobylem wyglada to groteskowo i żałośnie.