Czarnobyl. Reaktor strachu Forum

powrót do forum filmu Czarnobyl. Reaktor strachu

Najboleśniejsze zakończenie!!!

użytkownik usunięty

Po obejrzeniu tego filmu stwierdzam, że jest to film w którym bohaterowie są katowani zarówno fizycznie, ale jeszcze bardziej psychicznie. Można powiedzieć wiele o śmierci każdego z bohaterów, ale szczególnie intrygujące są losy dwóch ostatnich ludzi, a mianowicie chłopaka i dziewczyny. Z całej ekipy najdłużej żyli tylko oni. Trzeba też dodać, że im dłużej dany bohater żyje w tym filmie tym bardziej się męczy. Oni męczyli się najdłużej i właśnie dlatego, że jakoś udało im się pokonać wszystkie przeciwności losu, udało im się też motywować do działania i do dalszej walki o życie innych bohaterów, i kiedy zostali już sami ich postawa była godna podziwu. Nie zasługiwali na to by skończyć tak jak skończyli. Nie zasługiwali też na to by po cudem unikniętej śmierci, zostać zamordowanym przez ludzi, którzy powinni być dla nich wsparciem i ratunkiem. Zamiast wyżej wspomnianego wsparcia i ratunku, dostali tylko strach, cierpienie i nuż w plecy. Oni przeszli najwięcej, najwięcej też się nacierpieli i namęczyli. A mianowicie, kiedy wyszli już z tych bunkrów i pomieszczeń ,,grozy" zobaczyli idących ludzi, wyposażonych w latarki i inny sprzęt. Kiedy ich zobaczyli pewnie uradowali się i myśleli, że ujrzą wybawienie. Bez oporów poddali się im błagając tylko o ratunek i życie. Niestety tamci, wykazali się brakiem ludzkich odruchów. Kiedy chłopak błagał ich o ratunek, został zwyczajnie zastrzelony. Przerażona i zdruzgotana tym faktem dziewczyna położyła się obok jego zwłok oddając tym samym swój los w ich ręce. Została jak śmieć, nakryta jakąś płachtą. Kiedy się obudziła, lekarze, którzy ją otaczali pewnie byli dla niej wszystkim, całą nadzieją na życie. Niestety oddając swój los w ich ręce oddała swoje życie. Tamci bez cienia wątpliwości pod postawą przyjaciół i opiekunów wydali ją na okrutną i ostateczną śmierć Dla pozorów zaopatrzyli się w sprzęt medyczny i tak jej się pokazali, dlatego, żeby oszczędzić jej męki psychicznej. Nikt z bohaterów a w szczególności ona nie zasłużył sobie na coś co jej na koniec zafundowano. Została zamknięta w ciemnym pomieszczeniu ze zgrają zmutowanych upiorów, którzy zapewniając jej masakrę ostatecznie pozbawili ją życia. Za to tamci bez cienia żalu patrzyli jak dokona się jej ostatnia męka, na którą ją skazali. Kiedy już upiory dobrały się do niej po prostu zasunęli sobie okienko oszczędzając sobie i nam szczegółów rzezi. A ona umierała po ciemku, jeszcze pewnie nie zdążyła zniknąć z jej głowy nadzieja na ocalenie.
Najgorzej jest kiedy pozorne oparcie wbija nuż w plecy. I co jest tutaj smutne i poruszające? Na pewno to, że człowiek czasami potrafi być okrutniejszy niż bestię! Przypomina mi się słynne zdanie ,,Jesteś bestią?! Nie, jestem człowiekiem..."