Jest to film skierowany głównie do dzieci, więc nie ma sensu porównywać go do filmów Burtona, które (nawet te animowane) są przeznaczone raczej dla starszej widowni. Dla mnie ta 'krystaliczność' świata jest zaletą - taki powrót do dzieciństwa. Stefan wg mnie nie jest ukazany jako 'czarne zło'; jest typowym oportunistą, dla którego kariera znaczy więcej od innych, ważniejszych wartości (jakże powszechna dziś postawa). A jego późniejsze szaleństwo jest kierowane miłością do córki, więc można mu to wybaczyć ;) Nie nazwałabym 'Czarownicy' słodką kluską. Jak na film dla dzieci dualizm świata jest mało schematyczny, a happy end - chyba konieczny ze względu na widownię. Jedyne, co mnie lekko irytowało, to postać Aurory. Zbyt słodka, naiwna, kochająca wszystko i wszystkich... I niestety nie taka piękna, jak powinna być, szczególnie w kontraście z cudowną Angeliną.

Nie porownuje do filmow Burtona, tylko podalam, ze wole raczej taki styl, aby nakreslic z grubsza moj gust i podkreslic, ze po zwiastunie spodziewalam sie czegos mroczniejszego. Calkowicie zdaje sobie sprawe, ze burton, a czarownica to zupelnie cos innego ;)

Zgadzam sie, ze postac Aurory zawodzi. Zdecydowanie zbyt slodziutka, co mnie rowniez miejscami irytowalo. Dodam jeszcze, ze minusem filmu byla przewidywalnosc (zapomnialam wspomniec powyzej). Nie chodzi mi o te rzeczy, ktore wiemy, bo poznalismy oryginalna wersje basni, ale np. wiedzialam, ze to nie pocalunek tego chlopca zbudzi Aurore, ale pocalunek Diaboliny ( wachalam sie tylko czy to nie bedzie kruk).

zgadzam się w pełni z przejściem ze skrajności w skrajność - pod tym względem o wiele bardziej wolałam 1 połowę, była bardziej ludzka. druga znowu zamieniła się w walkę czystego dobra z czystym złem, zrobiło się jednowymiarowo jak w oryginale. Na minus również postać króla (z wiadomych powodów, to mogła być mega ciekawa postać) oraz Aurory.
Niemniej film wg mnie bardzo udany, przede wszystkim dzięki wspaniałej roli dżoli :)

Zgadzam sie, ze postac krola i Aurory mozna bylo lepiej pokazac, bo w tym wydaniu obie osobowosci sa straszliwie splycone, choc o wiele gorzej zostala potraktowana Aurora pod tym wzgledem. Stefan przynajmniej przechodzi jakas wewnetrzna transformacje. Poczatkowo jest niewinnym dzieckiem, pozniej wpada w sidla ludzkich slabosci- chciwosi oraz zadzy wladzy. Nastepnie zaslepiony tymi slabosciami posuwa sie do nieludzkiego czynu okaleczenia Diaboliny. W koncu znajduje swa ludzka milosc, ma dziecko, o ktore sie troszczy, jedak ciagle dostrzegamy w nim zlo, az popada w szalenstwo i jest zobojetnialy na prawiewszystko, procz swej obsesji na punkcie czarownicy no i wciaz obchodzi go corka, choc zona juz nie. W akcie desperacji porywa sie na cos co nie moglo sie udac. Ginie z wlasnej winy.
Natomiast co widzimy u Aurory ? Urodzila sie, zostala obdaroana darem radosci i urody (przez pewien czas zastanawialam sie nad tym, ze zapewne nie bylaby taka sliczniutenka gdyby nie te dary), potem rzucona na nia klatwe, zamieszkala z wrozkami, apozniej to tylko "och, ale jestem urocza i kocham wszystkich". Zupelne splycenie osobowosci, jezeli mozrmy wgl o takowej mowic w tym wypadku.

tak, aurora zdecydowanie bardziej spłycona, chociaż z króla zrobili takiego typowego człowieka madmana, końcówka wg mnie powinna być bardziej refleksyjna, a wyszedł właśnie sztampowy pojedynek dobra ze złem :D

mnie również dar urody wydał się dziwny - wręcz obraźliwy :D zarówno w bajce jak i w filmie. Sugeruje: twoja córka będzie brzydka gdy nie damy jej czarów ;D diss

Zgadzam sie! Chociaz jezeli chodzi o zakonczenie to ni do konca, bo tez mysle, ze wyszlo tak typowo jak w basniach, dobro vs zlo, ale sama koncowka pojednanie sie krolestw itd to nawet fajnie ukazano, no i tak powinno byc, ze wzgledu na to, ze ten film z zalozenia mial byc dla dzieci ;)

zgadzam się z plusami tj. pokazanie innej historii i szczególnie tej miłości Diaboliny (pocałunek) i właśnie to + genialna gra aktorska, doobre efekty, fajny nienudny film daje nam ocenę 7 czyli tym samym nie zgadzam się z oceną, do minus szczerze zaliczam powtarzający się schemat tj. żądza władzy, czyli niby zakochany a idzie ją zabić, czego nie robi ble, ble, ble.. też to, że Diabolina zostaje zraniona przez jakiegoś frajera i wyżywa się na swoich przyjaciołach, krainie itp.. zamiast pójść mu coś zrobić no i to czego mi straaasznie brakowało to brutalności, krwi przy walkach, wgl więcej tych walk, więcej fajnej magii (oczywiście nie do przesady) bo wyszło z tego troszeczkę taka opowieść z Narnii ;/

wiesz, scen walki i krwi to wiecej byc nie moglo, bo to w koncu film, glownie dla dzieci ;)

no i właśnie takowy nie powinien być, dlatego powiedziałem, że wyszło trochę z tego opowieści z Narnii, a film jest bardziej dojrzały i z takim akcentem (brutalność, więcej emocji itp..) powinien zostać pokazany bo co te dzieci zrozumieją z tego filmu np: o tej szczerej miłości i ukazanej innej "historii" bajki - królewny śnieżki

zgadzam się, że dzieci niewiele z tego zrozumieją nawet te trochę starsze, no ale tak to już się niestety przyjęło, że tego typu filmy uznaje się za bajki dla dzieci,a czasami naprawdę szkoda ;/

ja powiem tak: to jest bajka dla starszych dzieci. Mnie osobiście urzekła tak, że nie widzę w niej żadnych minusów. Mówicie, że Aurory prawie nie widać? Ludzie, popatrzcie na tytuł! W oryginale główna postać jest w tytule: śpiąca królewna. Tutaj takoż!

nie chodzi o to, że nie ma tak dużo Aurory jak Czarownicy tylko o to, że Aurora została strasznie spłycona

ciekawa jestem spłycona w stosunku do czego? do animowanego pierwowzoru? pomijając już fakt, że aurora była tu dosłownie symbolem dobra, miłości i nadziei, i to że były to jej określające cechy nie jest jakoś samo w sobie "płytkie". szczególnie biorąc pod uwagę, że została wychowana przez dobre wróżki. nie trzeba się od razu taplać w weltschmerzu żeby mieć głębię. optymistyczna, ufna i spontaniczna aurora jest dokładnie tak głęboka, jak idealna księżniczka z bajki może być.

nie zgadzam się. Aurora praktycznie nic nie robi w filmie i gdyby nie jej więź z Czarownicą to równie dobrze mogłoby jej nie być. Ot takie wesołe dziecko, które się uśmiecha na wszystko i na nic, a można było bardziej rozwinąć jej postać. Dlatego twierdzę, że jej postać jest równie głęboka, co kałuża.

oczywiście, że gdyby nie jej więź z czarownicą, to równie dobrze mogłoby jej nie być. w końcu to film o czarownicy. o jej przemianie. dosłownie każda inna postać jest przedstawiona przez pryzmat tego, jak wpłynęła na maleficent.
w animacji (mimo tytułu) miała jeszcze mniej osobowości i ze 300 razy mniejszy wpływ na fabułę, więc jeśli już, to postać została pogłębiona, nawet jeśli nie do stopnia, jaki najwyraźniej by ci odpowiadał. zastanawiam się też, w jaki sposób wyobrażasz sobie to "rozwinięcie postaci" naszego symbolu miłości i przebaczenia? dlaczego bycie szczęśliwym i entuzjastycznym jest według ciebie takie płytkie?

dlaczego płytkie? przecież ona nie miała ajpada, była usmiechnięta i serdeczna... i, o zgrozo, miała dobre serce! yuk
:]

Jak by ci to przedstawić...
Nie pragnę, żeby Aurora odgrywała większą rolę - co do tego mogę się z tobą zgodzić. W końcu to opowieść o Czarownicy itd.
Po prostu ona nie ma charakteru, wcale. Nawet jej uśmiech jest po prostu cielęcy, jakby się śmiała, bo taki wyraz twarzy ma wpisany w swoją naturę czy tam kod genetyczny. Uśmiecha się, bo się uśmiecha.
I nie mam nic przeciwko, niech będzie sobie radosna, ale czemu ona ma cały czas ten wyszczerz ? Niezależnie od sytuacji. Czy to jakiś stworek rzuca w nią błotem, czy spotyka jakąś panią z rogi, czy zostaje koronowana na królową. Wciąż ten sam identyczny uśmiech. Jakże uniwersalny i jak wspominałam powyżej cielęcy.
U niej nawet rzadko można dostrzec inne emocje. Tak jak już pisałam, chodzi mi głównie o to, że ona nie ma charakteru. ŻADNEGO

no ewidentnie ma charakter, który objawia się tym właśnie, że się głupio cieszy na wszystko i na nic. widocznie tak, jest to wpisane w jej naturę. podałaś za przykład sytuacje, w których uśmiech jest zupełnie naturalną reakcją, bo są to momenty szczęścia / naiwnej ciekawości. mamy jednak scenę, w której dowiaduje się o klątwie i część tego, co się dzieje potem. oczywiście szybko się otrząsa, reaguje i czuje, jak dziecko - gwałtownie i teatralnie, ale szybko przebacza. to że rzadko przejawia inne emocje jest spowodowane tylko tym, że rzadko znajduje się w sytuacjach wymagających innych emocji, ale kiedy się już w nich znajdzie widać, że jest zraniona, zagubiona, przerażona...

pomyślałam, że spróbuję wypisać jej cechy charakteru, jak do rozprawki: radosna, entuzjastyczna, ufna, naiwna, spontaniczna, dobra, ciekawa, odważna, optymistyczna, pobudliwa, łagodna. nie możesz twierdzić, że ktoś nie ma charakteru, tylko dlatego, że /tobie/ się ten charakter nie podoba

To nie jest tak, że mi się jej charakter nie podoba, tylko to, że po prostu nie dostrzegam tam nic. Już nawet nie chce mi się rozpisywać, więc powiem tylko, że nigdy nie spotkałam takiej osoby w normalnym życiu, a zapewne nawet jeśli spotkam to będzie to naćpany nastolatek. Oczywiście można ten argument obalić tym, ze to bajka, a nie prawdziwe życie itd., ale po prostu już nie umiem ci wytłumaczyć o co mi chodzi, bo co bym nie napisała to dochodzisz do błędnych wniosków.

PS Piszesz, że Aurora to dziecko, ale przecież widzimy, że to nie jakiś tam pięciolatek, u którego takie reakcje jak u Aurory byłyby normalne. Natomiast nasza dama ma już 16 lat, więc powinna się inaczej zachowywać.

napisałam, że zachowuje się "jak dziecko" nie że jest nim, chociaż po prawdzie, to jest, ale nie o to chodzi. może i nikogo takiego nie spotkałaś, ale też raczej nie mieszkasz w czarodziejskiej krainie i nie znasz zbyt wielu dziewcząt wychowanych przez dobre wróżki, które nie zaznały w życiu żadnej krzywdy. aurora nie ma ani jednego powodu żeby nie być tak idiotycznie szczęśliwą. ciekawa jestem, co chciałabyś w niej dostrzec skoro, to co ma do zaoferowania ci nie wystarczy?

cytując ciebie "idiotycznie szczęśliwa" to mnie właśnie w niej irytuje, a co do tego jaką chciałabym ją zobaczyć to nie wiem. Ja po prostu oceniam to co zobaczyłam, ale jeżeli już miałabym dać jakiś przykład to Aurora mogłaby się zachowywać tak jak mała Czarownica z początku filmu.

Co do reszty to odpowiedzią jest moja wypowiedź na post Carelia, poniżej ;)

Naiwne i dziecinne zachowanie Aurory było po prostu skutkiem wychowania w izolacji od ludzi, dlatego 16-latka była wciąż taka wyszczerzona ;) Nigdy nie zaznała żadnej krzywdy od ludzi, więc wyrobiła w sobie cech, które miałaby wzrastając między ludźmi. Jej po prostu nie mieściło się w głowie, że kimś mogą miotać takie uczucia jak Maleficent.

w porządku zgadzam się, że Aurora mogła się zachowywać jak się zachowywała dlatego, że była wychowywana w odizolowaniu od ludzi. Jednak, kiedy na początku filmu widzimy młodą Czarownicę to ona też nie zaznała żadnej krzywdy itd. , a mimo to zachowuje się "normalnie" (biorę w cudzysłów, bo to takie dosyć szerokie pojęcie, bliżej nieokreślone). Natomiast Aurora jest jak taki mały, słodki bobas do którego zrobisz "a psik!", a on już się śmieje.

Zgadzam się z komentarzami w tym temacie. Moim zdaniem za bardzo spłycono postać króla, nie wiem, może liczyłem na jakieś symboliczne pojednanie z Diaboliną, więcej refleksji na temat ich konfliktu. Tymczasem skończyło się tym, że król popadł w obłęd, zupełnie zapominając o przeszłości.

Zgadzam się z powyższym komentarzem.
Mimo, że film krótki to dłużył mi się niemiłosiernie. Finał to niestety fars (tyle lat planowania i knucia, te dramatyczne nocne wykuwania... farsa).
Postać Stefana została zmarnowana i spłycona - dobre wprowadzenie, punkt zwrotny i równia pochyła. Żadnych refleksji w scenie finałowej, podkreślenia fatum jakie na siebie sprowadził co jest wadą w kinie dla dzieciaków
Fajnie został też złamany schemat trzech mądrych i opiekuńczych wróżek chrzestnych jak też książąt wybawicieli (aczkolwiek we "Frozen" zrobiono to lepiej).