Film aż za dobry, bo z życia, a ja choć mam 24 lata też mam problemy z rodzicami tyle, że mają ze mną kłopoty, bo ja się im stawiam i chciałbym, żeby współpracowali, a ci nie chcą iść na współpracę, ani na nic-nie mam ochoty o tym pisać, bo szukam dobrego psychologa.
Tereska nie jest na tyle dojrzała, by poradzić sobie sama ze sobą i pomóc rodzicom-moi nie rozumieją, że jestem dorosła i chciałabym im pomóc, ale nie rozumieją mnie. Choć obejrzałam film tylko przez jakieś 15 min to żałuję, że go komentowałam przy rodzicach, ale tylko prowokowaniem ich dochodzę do prawdy, ale z drugiej strony ja już tego nie chcę robić, bo się załamuję i szukam kogoś kto mi pomoże otworzyć rodziców na mnie :(
Tereska przypomina tylko po trochu mnie, a dużo bardziej moją młodszą siostrę i muszę ten film obejrzeć kiedyś sama, bo przy moich rodzicach nie da rady, bo ja nie mogę się powstrzymać przed komentowaniem i wyciąganiem prawdy z filmu, gdyż to, co się stało wiedziałam już po 15 min, bo znam podobne historie i sama przechodzę podobną.

Nie wiem jak się skończy historia Tereski, ale ja chcę by moi rodzice zechcieli mnie zrozumieć, szczególnie to jak ja się czuję przez nich. Ponadto takie rzeczy jak tu w filmie czy w mojej rodzinie mają podłoże nie tylko psychologiczne, ale i genetyczne-moi dziadkowie mieli tak samo, co się okazuje, więc muszę trafić na psychologa rodzinnego.
Czy ktoś zna takiego w Krakowie ? Z NFZ lub bezpłatnego, bo mnie nie stać płacić, a ja jak Tereska mieszkam w blokowisku, mam rodziców z bardziej robotniczych rodzin, matka pracuje, ojciec na rencie i nie potrafią ze mną rozmawiać, a ja nie wiem już jak spowodować, by się otworzyli na mnie :(
W moim odczuciu w mojej rodzinie najbliższej nie było miłości, bo nie było rozmów, tylko zwykle kłótnie-praktycznie każda dłuższa rozmowa kończy się kłótnią, a oni raczą mnie się pytać czy mnie kochają i mówią, że tak. Poza tym moja rodzina jest katolicka, ale dla mnie to fanatyzm, bo ja uważam się za chrześcijankę, nie katoliczkę i wierzę w Boga.

Proszę o pomoc. Może ktoś zna dobrego psychologa rodzinnego z Krakowa, bezpłatnego lub z NFZ ???

powinnaś raczej skupić się na pozytywnych aspektach życia i skłaniać ku takiemu...hmmm...nazwijmy to roboczo "ograniczonym hedonizmie". Psycholog nie musi być potrzebny. Ale trzeba właściwie zorganizować sobie życie poza domem. Tak żeby czerpać z niego jak najwięcej - nie trzeba mieć pieniędzy, żeby osiągnąć szczęście, można się bawić i korzystać i bez nich.

Co do Tereski, ona właśnie układała sobie w jakiś sposób świat poza domem rodzinnym, choć nie taki bym postulował. Psychologów człowiek nie potrzebuje. Należy jedynie zadbać o to, by znaleźć w swoim otoczeniu jakiegoś przyjaciela, który odznaczy się wrażliwością i chęcią wysłuchania. Poza tym warto, żeby ktoś taki był rozgarnięty i starał się, poza emocjonalnym aspektem takich rozmów, zauważyć, iż zawsze należy dać jakieś rady słuchanemu, które wypłyną z jego przemyśleń na płaszczyźnie racjonalnej. Ciężko o takich, jednak Internet i grupy towarzyskie w wielu przypadkach pozwalają na znalezienie kogoś takiego. Warto, żeby poza rozwiązaniem problemów istniała też więź emocjonalna

Życzę wszystkiego dobrego.