jakoś to przeżyjemy ;-)

No to, że ktoś o czymś nie pomyślał, nie jest argumentem, że inni (inne) właśnie tak nie myślą. Faktem jest, że w głowach kłebi się multum wszystkiego, a naszych kobiecych kto wie czy nie więcej:-), nie uważam że kobiety sa tu przedstawione jako niezrównoważone bardziej jako prawdziwe właśnie przez myśli. Film niezły - a np. taniec w domu M.Gibsona świetny ! Sądzę, że mało kto posądzał go o taką umiejętność - zrobił to naprawdę dobrze. Film chwilami śmieszny, chwilami może nawet refleksyjny. Nie widziałam tam również blichtru i bogactwa, ot nieźle zarabiający ludzie. Dopisuję się do opinii wyżej:-)

Jeśli ani jedna z tych myśli nie przeszła ci nigdy przez głowę, to prawdopodobnie rzeczywiście jesteś ufoludem.

Oczywiście, że film jest oparty na stereotypach, ale żeby mieć to za straszną wadę, trzeba naprawdę mieć zero dystansu i traktować siebie śmiertelnie poważnie. Tym bardziej, że w końcu ucieka się tu od banału, bo przesłanie filmu brzmi raczej, że nie trzeba czytać komuś w myślach, żeby go zrozumieć i że to właśnie zrozumienie i empatia są najważniejsze w relacjach międzyludzkich. To przecież bardzo pozytywny morał.

Pomijam już twój wybiórczy punkt widzenia, że kobiety pokazano tu jako "niezrównoważone emocjonalnie idiotki". Po pierwsze: nie mam pojęcia, gdzie to widzisz, bo w tym filmie nie widzę w zasadzie ani jednej głupiej kobiety. Po drugie: to raczej facetów pokazuje się tu jako idiotów, bo i główny bohater jest na początku płytkim samcem, i chłopak jego córki (razem z kolegami) okazuje się pustakiem myślącym tylko o bzykaniu. Od razu widać, że nie próbowałaś oglądać tego bez uprzedzeń.

Dobre, brawo :D

Jak ktoś ogląda po łebkach i od dupy mańki to tak jest. Twoje argumenty są jak najbardziej sensowne i bliższe prawdy, aniżeli urażonej, która założyła temat. Ja tylko podpiszę się pod Twoimi słowami :)

Już sporo czasu minęło od twojej wypowiedzi,ale z miła chęcią ją przeczytałem i podczepię się do niej aby przypomnieć Ci jak konkretnie odpisałeś tej osobie.

Pozdrawiam.

Więcej dystansu,bo to stawia cię w świetle bardzo smutnego człowieka.

Absolutnie mi to nie przeszkadza.

.Film po prostu nie jest skierowany do tak wysublimowanego widza jak ty,film amerykańskie to i mentalność amerykańska, a sposób myślenia Amerykanów różni się od sposobu myślenia Polaków (chociaż i to się zmienia) .To nie kino artystyczne ,tylko rozrywkowe skierowane do szerszego spektrum odbiorców.

Wyczuwam tu mały feminizm ;) Nie jesteś jedyna paniusiu, tu chodzi o przemianę wewnętrzną głównego bohatera w niezwykły sposób :D