temu filmowi do tych, które są dla mnie ważne i mnie zachwycają. "Daleko od nieba" to dla mnie po prostu ładny obraz: tym bardziej, że nic nie można zarzucić zdjęciom. Kolorystyka, taka jesienna, jest doskonałym tłem dla rozgrywającego się dramatu Cathy. Ale film nie wzbudza we mnie entuzjazmu i to głównie ze względu na jej postać. Bo choć cierpi - lepiej w tych czasach wybrać szczęście rodziny oraz nieskazitelną reputację jej męża. Więc się nie buntuje i przez to nie wzbudza mojego współczucia. Gdyby cos się wydarzyło, gdyby krzyczała, robiła awantury, skonsumowała znajomość z, niczego sobie zresztą, czarnoskórym ogrodnikiem - byłoby na co popatrzeć. Ja jednak oczekuję większych emocji.