Takiego właśnie filmu, z zimową scenerią i tonami białego puchu, potrzebowałem.
Twórcy umiejętnie wykorzystują zimową zawieruchę nie tylko do budowania atmosfery, ale również do kierowania losem bohaterów. Ci z kolei, mimo iż bełkoczą straszliwe bzdury i są raczej destylatem pewnych postaw moralnych niż pełnokrwistymi zbójami, damami w opałach i zwykłymi myśliwymi, są dość dobrze określeni i zarysowani w świecie przedstawionym. Każdy, kto wpada na uciekającą parę złodziei ma coś do powiedzenia o swoim życiu, przeżywa jakiś dramat i w jakimś stopniu napędza dalszą wędrówkę głównych bohaterów. Brakuje w tym scenariopisarskiego oka badacza społeczeństwa, bo od większości dialogów bolą uszy i zęby, ale to jak w finale wszystkie wątki się spinają - czapki z głów. Dawno nie przeżyłem takiej sytuacji, że kibicuję każdemu z bohaterów, którzy znaleźli się w jednym pomieszczeniu i celują do siebie z broni.
Wszystko zostaje rozwiązane jednak zbyt szybko, a trup ściele się o wiele za rzadko, aby na napisach końcowych uronić łezkę, ale to i tak nieźle jak na thriller, który równie dobrze mógłby lecieć na TVN7 o dowolnej porze roku i dnia.
Aktorsko nie ma kogo posłuchać i na kogo popatrzeć, ale Banę wyjątkowo lubię i cenię go. Muszę koniecznie przyjrzeć się Chopperowi, bo wydaje mi się, że Ericowi z obłędem jest do twarzy.