Kieślowski bardzo często podkreślał, że jego filmy nie odpowiadają na pytania jak żyć, jaki jest świat, co jest moralne, a co nie. On odpowiadał na pytanie "dlaczego?". Pokazywał ludzi na życiowym rozdrożu, którzy z różnych przyczyn często podejmowali zaskakujące decyzje. Stąd wynika ta niejednoznaczność. A każdy życiorys to historia rozczarowań.

{SPOILER} Ciężko mi oceniać, czy postąpił poprawnie czy nie... Początkowo szukał Edwarda, przejął się jego "zaginięciem". Kiedy odkrył w łazience, że rzekome "zaginięcie męża" jest intrygą byłej kochanki - myślę, że zrobiło mu się jej żal. Poza tym były jeszcze wspomnienia, kiedyś łączyła ich zażyła relacja, niedokończone rozstanie z przeszłości... Wigilijne spotkanie było jakby dokończeniem, domknięciem... "Nie, nie będę już wychodził wieczorami"... De facto żony nie zdradził (w tą Wigilię, bo wcześniej tak). Wartość tego filmu,moim zdaniem, polega na tym, że nic tu nie jest do końca czarne ani białe... Trudno tu kogokolwiek osądzać, choć w trakcie filmu można mieć różne odczucia - od irytacji na byłą kochankę, po zniecierpliwienie "dlaczego on jeszcze nie wraca do żony?"... ale również współczucie dla samotnej Ewy czy żony, która przeczuwa, że mąż znów spotka się z byłą kochanką... Ale właśnie takie jest życie - masa różnych odczuć, perspektyw :)

No i akurat, w swoje imieniny, Ewa ponownie pokusiła mężczyznę... a ten się złapał w sidła heh.

Ooooo dobre! Celna uwaga! ;-)

To była gorzka pigułka do przełknięcia, film najłatwiejszy do interpretacji, bo na temat rodziny.

Myślę, że to były tabletki antykoncepcyjnea