Niestety, dla mnie "SŁABY".

Wiem, że jestem w tym momencie w mniejszości, ale celowo zakładam nowy wątek by zwiększyć pulę zróżnicowanych opinii.
Zacznę od ogólnikowego spostrzeżenia...

Moim zdaniem, w karierze Tarantino dość przejrzyście widać zachodzące zmiany. Nie są one gwałtowne, jako widzowie przyzwyczajani jesteśmy do nich dość stopniowo.
Wybierając z jego twórczości najjaskrawsze przypadki można prześledzić zachodzący proces.

Wyróżnił bym tu 3 czynniki, które moim zdaniem mieszają sie ze sobą w każdym filmie, w różnych proporcjach. Każdy z nich jest elementem wynikającym z wrażliwości reżysera,
dlatego używając na ten przykład słowa Klisze, mam tu na myśli "klisze Tarantinowskie", czyli charakterystyczny dla tego artysty sposób użycia danych środków.

3 czynniki:
a) Klisze - wytarte rozwiązania (ujęcia, zabiegi dramaturgiczne, postaci...), żyjące "w" i odwołujące do danych gatunków filmowych.
b) "Pop" - czyli nawiązania do kultury popularnej (poprzez muzykę, kolory, dialogi, efekty). Ale również próba tworzenia czegoś paradoksalnego: Nowoczesnego - Vintage.
c) Czynnik Tarantino - (coś bardzo trudnego do zdefiniowania) atmosfera, tempo, użycie słowa w filmie, charakterystyczna maniera w grze i monologach postaci oraz umiejętność
łączenia razem elementów, które zawarłem w punktach a i b.

* każdy z elementów miesza się ze sobą, przechodzi z jednego w drugi. Nie jest to przejrzysty podział. W każdym razie, widoczna jest pewna tendencja - coś dominowało kiedyś a
coś innego teraz.
I tak (im dalsze miejsce w kolejce tym mniejszy stopień dominacji danego czynnika) :

WŚCIEKŁE PSY: C) Czynnik Tarantino, A) Klisze, B) Pop
PULP FICTION: C) Czynnik Tarantino, A) Klisze, B) Pop

Tak jeszcze ze 2 filmy, po czym następuje przesunięcie:

KILL BILL: C) Czynnik Tarantino, B) Pop, A) Klisze

Sin city nie włączam do klasyfikacji.
DEATH PROOF: C) Czynnik/B) Pop/A) klisze <- w tym "eksperymentalnym" (jak na Tarantino), niby "zabawowym" filmie dojdzie do kolejnego przesunięcia. Potem widział bym to
już tak:

BĘKARTY: B) Pop, A) Klisze, C) Czynnik Tarantino
DJANGO: B) POP!!!!!111 C) KLISZE C) CZYNNIK TARANTINO.

* W ramach całej twórczości, dochodzi do całkowitego przesunięcia. TOTALNIE INNE ROZŁOŻENIE AKCENTÓW, które wszystkie razem grają w duszy Q od początku.



Dlaczego tak się dzieje?

Wydaje mi się, że kiedyś Tarantino musiał tworzyć filmy bardziej odpowiedzialne - dać się poznać, zrobić sukces. Młody człowiek nie mógł w latach 90 wkroczyć do wytwórni i
powiedzieć, że chce zrobić film o murzynie i Niemcu, którzy będą ratować Brunhildę, bo zostałby wyśmiany. Z drugiej strony: pieniądze. Pierwsze filmy miały znacznie niższy
budżet, reżyser po prostu nie mógł pozwolić sobie na zrealizowanie własnych artystycznych fantazji. Obecnie mając renomę może nawet (jak widzieliśmy) zakończyć II wojnę
światową.
Nie chce tego wartościować i obiektywizować. Każdy zdecyduje, które wydanie Tarantino woli bardziej.
Dla mnie Django uosabia właśnie bardzo mocne przesunięcie akcentów. Złośliwą mutację tego co kiedyś.
Mimo wszystko, trzeba przyznać, że w ogólnym rozrachunku Q potrafi zaspokoić potrzeby widowni nawet 20 lat po swoim debiucie.
PS: dziękuję i wybaczcie ten bełkot.