ups, post post źle się opublikował.
dodam, że jestem pod dużym wrażeniem scenariusza adaptowanego który pod wieloma względami bije mierną książkę o głowę.

kontynuując różnice w filmie i w książce:

- w książce tuż po tym jak zostaje porzucona przez mamę, wyrusza do swoich dziadków ze strony matki i tam maren udaje się ją znaleźć ale przygląda się tylko przez okno i widzi załamanie jej matki

- o ile w filmie Lee wyjechał ze swojego miasta po zjedzeniu własnego ojca, w książce jest wątek gdzie jego dziewczyna jest świadkiem jak pożera jednego z beznadziejnych facetów jego matki i trafia do zakładu psychiatrycznego

(BTW, matka Lee bynajmniej nie była nauczycielką jak to wspominał Lee w filmie - w książce Lee wspomina o tym że nią gardzi , o ich złych relacjach i o tym że notorycznie wybiera beznadziejnych facetów)


- w książce faktycznie ojciec Maren dał jej listy i zjadł własną rękę (tylko jedną, a nie dwie jak w filmie) , ale nie próbował jej zabić czy jakkolwiek skrzywdzić (co zabawne w książce wyraźnie jest wspomniane że ośrodek w którym przebywa ojciec Maren nie przypomina takich instytucji tak jak są przedstawiane w filmach)


- pod koniec Scully faktycznie ginie , ale w książce zostaje zjedzony przez Lee

- w książce pod koniec Kyla żyje , nie zostaje zamordowana przez Scully'ego a jej włosy do jego "trofeum"

- tylko w filmie Sully morduje Kaylę i dołącza jej włosy do swojego trofeum

- Maren faktycznie pożera Lee jednak nie w tak dramatycznych okolicznościach. w filmie o wiele to zostało napisane bo w książce jest imo bez sensowne.

wracając jeszcze do scenariusza rozczarowało mnie to że zabrakło sceny na jarmarku w której Lee zdobywa pluszowego E.T. zarówna dla Maren jak i dla oszukanego na jarmarku chłopca. urocza scena - naprawdę chciałam zobaczyć pluszowego E.T. na ekranie ;D

z kolei pod względem książki rozczarował mnie sam romans bo w oryginalnej wersji praktycznie go nie ma. przez większość książki ona jest zazdrosna, pod względem więzi emocjonalnej zbliżają się się do siebie bardziej dlatego że razem podróżują. bez dwóch zdań film przebija książkę jako cannibal lovestory.

do książki mam podstawowy zarzut, że nie dowiaduję się, co właściwie kierowało Sully'm że tak podążał za swoją wnuczką i tak ją "nie lubił", poza tym w filmie pojawia się postać Jake'a grana przez Michaela Stuhlbarga której nie ma w książce

Dlaczego Maren pożera Lee w książce?

szczerze? nie mam pojęcia. tłumaczy się, że dla Maren kanibalizm był powiązany bezpośrednio z jej poczuciem intymności. zjadła go gdy leżeli w łóżku , dodatkowo upojeni whisky, krótko po tym jak Lee zabił Scully'ego. ten akt pożarcia go ma się rozumieć jako przejęcie jej mrocznej strony, utratę kontroli, zaakceptowanie w pełni swojego kanibalizmu.

jak napisałam wyżej, w mojej opinii ta scena jest bezsensowna. zaadaptowany scenariusz przez Guadagnino jest o niebo lepszy pod tym względem.

Chciałam dziś kupić książkę ale teraz już wiem,że lepiej jak kolejny raz obejrzę film.