to jest właśnie to, czego oczekuje od kina. bez filozoficznej paplaniny, przydługich, nudnawych widoczków i doszukiwania się wyjątkowości….

gęsta , przytłaczająca homoerotyczna atmosfera rekompensuje wkurzające dialogi i kiepskie zakończenie. czerwone światło, krew i piękna muzyka. brzmi lynchowsko, ale tutaj, mimo wszystko, byliśmy bliżej rzeczywistości.
uważam, że film to świetne narzędzie do pokazania niemożliwych, szalonych rzeczy. uważam też, że potencjał filmu jako narzędzia został tu absolutnie wykorzystany. bawiłam się doskonale.
zachwyca mnie nonszalancja, upadek wszelkich wartości i totalny brak konsekwencji. w tym kontekście to nie są błędy w scenariuszu, a zabawne fakty, o których chwilowo zapominamy.

mnie się podobało prawie wszystko
gorąco polecam