Oprócz oczywistego, czyli dobrej gry aktorskiej Eastwooda i Adams, jedyny plus to dobrze poprowadzony do końca wątek rodzinny ich obojga. Postać Timberlake-a mocno bezbarwna i niewyraźna. Wiadomo, że nie można się spodziewać cudów po grze piosenkarza, ale jego pojawienie wydaje się bardziej niepotrzebne niż wzięcie pary komarów na Arkę Noego. Od momentu jego przyjazdu na stadion, można było domyślić się zakończenia. Ponadto film leży pod względem reżyserskim. Legenda głosi, że Clint nie chcąc popełniać podobnych błędów w następnych produkcjach już sam zasiadał za kamerą. Zapowiadało się pozytywnie, skończyło na 4/10.