Dziwny jest to fakt. Osobiście nie poobał mi się ten bezustanny monolog Price'a na cześć zmarłej żony, w pewnej chwili Dr robił się po prostu nudny. Poza tym kilka ujęć było bez sensu i bardziej zasługiwało na śmiech (jak na przykład akcja z wielkim wntylatorem, ciekawe skad Phibes go wytrzasnął i jak go przetachał po pustyni:). Ja jak najbardziej potraktowałem go jako komedie i w takiej konwencji polecam go, fanom V.P szczególnie (no bo jak sie jest miłosnikiem to sie ogląda chyba wszystko, przynajmniej ja tak myśle, hehe pzdr).

to prawda, ale sa jeszcze tacy "mniejsi milosnicy", ktorzy jak obejrza to, co nie trzeba, to ich milosc sie raczej nie poglebi;) pozdrawiam!

Przecież tego filmu, jak i poprzedniego, nie należy traktować dosłownie. To taka zabawa konwencjami w ubraniu art deco, podlana obficie czarnym humorem. Vincent genialny, np. w pierwszej części jest scena picia przez niego wina - rewelacja! Miał facet dystans do siebie. Nie wyobrażam sobie, że Phibesa miałby zagrać kto inny!
Druga część ustępuje nieco pierwszej, ale i tak fajnie się ją ogląda.

no i tak sie stalo, ze niewiele juz pamietam z Dr Phibesa, ale jesli chodzi o dystans, to zdecydowanie najlepsza propozycja jest wg mnie Dr Goldfoot ;)