Po co komu takie filmy? Coś, co mogło zrobić wielką furorę, sam wątek główny: historia hrabiego Draculi przeniesiona w realia współczesne, okazał się wielkim niewypałem. Zapewne powinnam wszystko zwalić na scenarzystę, ale tego nie zrobię. Zawinił w równym stopniu reżyser, który zrobił z filmu krwawą miazgę, że się tak wyrażę – nie wydobył żadnej głębi, dlatego historia jest tak koszmarnie płaska. Podobni jemu twórcy filmów o wampirach powinni zrozumieć, że najważniejszą częścią legendy o Draculi nie jest fakt, iż żywił się krwią, ale jego nieśmiertelna miłość, która zdołała przetrwać wieki. Mogło być naprawdę ciekawie, a wyszedł jeden z tych podrzędnych horrorów, jakie oglądam z wielkim wysiłkiem, a jakicj teraz niestety jest mnóstwo.