Cieszę się, że jest ktoś, kto - tak jak ja - nie ubóstwia tego filmu i nie daje mu 10/10. Do "Drakuli" Johna Badhama z 1979 czy choćby najnowszego "Nosferatu" mu daleko. Film Coppoli jest przerysowany, sztuczny, nachalny, za mało straszny, a za bardzo seksualny (to nie to samo, co erotyczny). No i główne role zostały źle obsadzone, Gary Oldman daje radę, ale Winona Ryder, Keanu Reeves czy Anthony Hopkins po prostu nie pasują, zgadzam się również co do Lucy.
Pozdrawiam!

Dosłownie właśnie skończyłam oglądać (wczesniej widzialam musical dracula i film Nosferatu najnowszy i oryginalny) i doszłam do wniosku, że znowu kwestia film stary i fajni aktorzy = 10/10. Okropny kicz, momentami nie do wytrzymania. okropnie chaotycznie posklejany, pozmieniał z książki parę rzeczy w sposób który sprawił, że niektóre wątki były wręcz nielogiczne. Od początku Drakula Mine napastuje a potem miałam tylko wrażenie że ją uwiódł wampirzymi mocami i że gówno z tego nie jakakolwiek wielka miłość, mam wrażenie że inne adaptacje nie próbowały tak wtrynić tej interpretacji że to prawdziwa miłość, bez kwestii nadludzkich mocy wampira. Kostiumy na zmianę próbują być poprawne historycznie a potem nagle Lucy idzie w jakimś dziwnym czerwonym tiulu gorsetowym, ktory miał być jej piżamą? Nie oczekuję niesamowitej poprawności (chociaz jest mile widziana), ale to wygląda po prostu śmiesznie dla każdego kto minimalnie wie cokolwiek o XIX wieku.
Początek filmu - pobyt w zamku - to zdecydowanie najlepsza część, gdzie jest sporo fajnych zabawy cieniami, edycją etc, ale potem zmienia się to w chaos.

"Drakula" Coppoli to film, który balansuje na granicy kiczu. Reżyser świadomie przerysował scenografię, kostiumy i efekty specjalne, tworząc wizualnie bogate, ale momentami przesadzone widowisko. To był jego cel – stworzyć operowy, barokowy horror, który odróżniałby się od wcześniejszych adaptacji. Jednak to, co zrobił z postaciami to dla mnie za dużo. Zamiast wiernie trzymać się książkowego pierwowzoru, postanowił uczłowieczyć Drakulę który tęskni za utraconą miłością. Kłóci się to z wizją Stokera, gdzie Drakula jest przede wszystkim uosobieniem zła. Film mógłby być świetnym, przygodowym horrorem, gdyby trzymał się bliżej książki. Zamiast tego otrzymaliśmy zniekształconą historię z momentami chaotycznym montażem. Tytuł "Drakula Coppoli" byłby bardziej adekwatny ...