Gdy w dzisiejszych czasach kino zostaje powoli pogrzebane tandetą i kiczem jakże wielką niespodzianką jest zobaczyć coś subtelnego i wymagającego myślenia... Drive jest właśnie tego typu filmem... Nienarzucającym się, prowokującym, zastanawiającym... Oczywiście ludzie, którzy zasypywani są papką serwowaną jedynie po to by zabić czas nie docenią czegoś co jest inne... I wielkie krzyki się podnoszą, że film do niczego, że brak akcji, że aktorzy mierni a wszystko się dłużyło... A może spróbować tak wyciszyć się i zrozumieć co reżyser chciał nam powiedzieć pomiędzy momentami akcji? Cisza mówi więcej niż bezmyślny bełkot na siłę... Spójrzcie na delikatne ujęcia miasta nocą... Do tego ta muzyka... Ten klimat... Co za znieczulone społeczeństwo, które tego nie widzi... Ale czego tu oczekiwać? Nie jestem naiwna... Wiem w jakim śmietniku przyszło mi żyć... Chciałabym podziękować panu Gosling'owi, który w swoją grę aktorską włożył tyle niuansów, pokazał kogoś kto w tym zdegenerowanym świecie może mieć marzenia i prawdziwe pasje. Owacje na stojąco dla reżysera. Za to że wychodząc wieczorem z kina mogłam sobie przypomnieć inne czasy... Że idąc wśród tłumu, który nic nie zrozumiał, ja poczułam że rozumiem... Że patrząc na miasto w świetle latarni, szukałam mężczyzny w srebrnej kurtce... A w uszach brzmiała ta muzyka...