widziałam trochę filmów, po których siedziałam z niewyraźną miną przed ekranem nie mogąc do końca zrozumieć intencji reżysera, albo zawiłych zwrotów i zapętleń fabuły, ten film jednak do takich nie należy.

Nie jest "przekombinowany", nie jest "za trudny", fabuła jest prosta i liniowa, a środki wyrazu są jednak dość oszczędne.

I to także stanowi o sile i wartości tego obrazu - to, że jest on zarazem przyswajalny dla przeciętnego widza (chyba każdy kiedyś w mniejszym bądź większym stopniu stawał przed podobnymi dylematami, co ci bohaterowie), jak i głęboki, dający różne, nieoczywiste możliwości interpretacji.

Plus oczywiście aktorzy (dla mnie każdy bohater był świetnie zagrany w tym filmie), nastrojowa, dobrze dobrana muzyka oraz perfekcyjnie rozpisane dialogi, które ani przez chwile nie brzmiały wtórnie lub jak wersety żywcem wyjęte z Paula C (a tego się trochę na początku obawiałam, pewnie przez ten polski tytuł;) -

to wszystko złożyło się na to, że jestem tym filmem po prostu zachwycona:)

Oby więcej takich.