Ciekawa jestem czy ktoś ma podobne zdanie i co o tym myślicie Zapraszam do dyskusji

Dziś dopiero zobaczyłam ten film. Przyznam, że podeszłam do niego z pewną rezerwą, właściwie byłam ciekawa kreacji jakie stworzyli zarówno Winslet jak i DiCaprio, od czasów Titanica wiele się zmieniło;) Jak dotąd nie doceniałam Winslet, natomiast po dzisiejszym seansie jestem pod dużym wrażeniem jej gry. Jeśli każdy się choć trochę zastanowi to odnajdzie w sobie pewne cechy April bądź Franka, szczególnie pogoń za spełnieniem marzeń, albo raczej ratowanie tego co z nich zostało.
Film mi się bardzo podobał, właściwie nie rozumiem zarzutów, że się ciągnie, że monotonny... ja przez 2 godziny nie nudziłam się w ogóle. Historia jest smutna i trochę depresyjna. Przez moment myślałam, że im się uda, ale oboje nie mieli tej samej definicji szczęścia.
Bardzo mi się podobało zakończenie, że zarówno w małżeństwie sąsiadów jak i tej starszej pary pokazano, że jedno z dwojga czuło się nieszczęśliwe, tylko nie miało odwagi coś z tym zrobić. Poza tym uważam, że warto zwrócić uwagę, że realia historii są osadzone w latach 50-tych.
Polecam naprawdę warto zobaczyć.

W sumie racja. Nie powala na kolana, ale z drugiej strony nie ma w tym filmie takiej amerykańskiej maniery i amerykańskiego zakończenia itp. Początek mega nudny, ale warto się wciągnąć. Po wyjściu pomyślałem tylko o pewnej osobie, z którą tak się rozumiem jak główni bohaterowie... Winslet ją świetnie zagrała. A i jeszcze dodam, że cieszę się, że di Caprio nauczył się już grać w filmach:)

Bardzo dobra ekranizacja! Duet z Titanica powala grą przepełnioną emocjami. Film naładowany jest znaczeniami, to studium życia każdy widz może w nim odnaleźć coś dla siebie.
Na pozór kochające się małżeństwo jako idealna para w oczach innych, ale tak naprawdę, każde z nich poszukuje własnego szczęścia i nie wie jak się w obecnej rzeczywistości odnaleźć.
Pozory rządzą światem... 8/10