Gu Minda po 10 latach odsiadki ucieka z więzienia, natychmiast wybiera się do mieszkania swojej dawnej kochanki Manouche. Tam zastaje ją i swojego starego przyjaciela po napadzie przez dwóch drobnych zbirów, którzy akurat zabierają się za pewien szantaż. Gu pomaga w obezwladnieniu ich, następnie zabiciu, a kochanka z przyjacielem znajdują mu kryjówkę. W międzyczasie dowiaduje się o co chodzi - mąż Manouche mający ciemne interesy zginął niedawno w porachunkach gangsterskich, najprawdopodobniej z polecenia Jo Ricciego, który nasłał właśnie na nią dwóch wspomnianych zbirów. Tymczasem brat Jo, Paul, szykuje się właśnie do wielkiego skoku na transport platyny pod policyjną eskortą. A Gu jest spłukany, chce wraz z dawną miłościa Manouche wyjechać z kraju, ale przydałyby się jakieś pieniądze. Tymczasem śledztwem w sprawie morderstwa męża Manouche zajmuje się doświadczony inspektor policji Blot, który wszystkich naszych bohaterów doskonale zna. Nietrzeba chyba dodawać, że szybko zajmie się sprawą Gu.
Dużo postaci, a każda oczywiście istotna dla rozwoju fabuły. Rozwój fabuły typowy dla Melville'a - wszystkich poznajemy po kolei, bez pośpiechu, mamy kilka wątków i każdy z nich w podpowiednim momencie zacznie łączyć się w pozostałymi. Atmosfera senna lecz z niemałym dreszczem emocji, adrenaliny i napięcia nie brakuje, pewien pesymizm obecny jest praktycznie od początku - wiemy, że film nie może skończyć się dobrze. Co ciekawe, główna postać kobieca to nie żadna femme fatale, ale kobieta kochająca swojego mężczyznę cały sercem swoim, gotowa zrobić dla niego wiele, jeśli nie wszystko. Obowiązkowo nie ma tu żadnego podziału na dobrych i złych, kazdy jest tu i takim i takim - w zależności od punktu widzenia. Melville pyta o moralność, nikogo nie usprawiedliwia, lecz chętnie porównuje morderstwa wwykonaniu głównych bohaterów (gangsterzy i złodzieje) do pracy policji. A policja tu się "nie pierdoli". Przedstawione tu jej wyszukane i niezbyt uczciwe metody bywają szokujące, chwilami jest mocno, brutalnie. Co jest jednak gorsze? Tortury w wykonaniu stróżów prawa w celu znalezienia winnych czy morderstwa dla pieniędzy? Dla nikogo nie ma usprawiedliwienia, ale znajdzie sięjednak miejsce na honor, w dość nieoczekiwanym fragmencie końcówki filmu. "Drugi oddech" to spośród filmów Melville'a, które widziałem, film najbardziej gangsterski, sam jego finał kojarzy się z klasykami typu "Człowiek z blizną" czy "Aniołowie o brudnych twarzach". Wielkim plusem znowu jest tu to, że nawet kiedy pewne sytuacje da się przewidzieć, to i tak Melville potrafi zaskoczyć, a w "Drugim oddechu" dzieje się naprawdę dużo.