Ken Loach, zdobywca Złotej Palmy za „Wiatr buszujący w jęczmieniu”, czuły na ludzkie krzywdy społecznik i wyznawca surowego, dokumentalistycznego stylu tym razem, cofa się w czasie. Kontynuując myśl z wyreżyserowanej przez niego telewizyjnej miniserii „Dni nadziei” z 1975 roku, Loach zagląda do archiwów sprzed lat: kronik filmowych, filmów propagandowych i tworów amatorskiej kultury audiowizualnej. Tka film oprowadzający widzów po zakamarkach 1945 roku. Roku przełomowego w brytyjskiej historii. W kraju przetrzebionym wojną ludzie uczą się na nowo być narodem, spójną grupą, która nawzajem dba o swoich członków. Desperacko szukają nadziei, wierząc, że po czasach ponurych i pełnych cierpienia, nadejdą słoneczne lata. W polityce laburzyści odnoszą druzgoczące zwycięstwo w wyborach i mogą samodzielnie rządzić krajem. To moment wyjątkowo, bo rozlewający się na całą późniejszą historię Wielkiej Brytanii i obywatelskie postawy wobec państwa. Szczególnie istotny, gdy w politycznym pejzażu kraju pojawia się postać Margaret Thatcher.

Źródło: http://www.transatlantyk.org/pl/program/wydarzenia/the-spirit-of-45