Rodzina Freelingów mieszka na niedawno wybudowanym, spokojnym osiedlu na przedmieściach. Ich spokój zostaje zakłócony gdy w domu zaczynają dziać się coraz dziwniejsze rzeczy. Gdy zjawiska eskalują Freelingowie proszą o pomoc ekipę zajmującą się badaniem spraw paranormalnych.

+ świetna, wciągająca i pomysłowa historia napisana przez samego Stevena Spielberga
+ podmiejski, sielankowy klimat lat 80tych, żywcem wręcz wyjęty z amerykańskich reklam plus stereotypowa rodzinka z tamtych lat, można się poczuć jakby się przeniosło w czasie
+ umiejętnie łączy pozorny spokój wymarzonego osiedla z coraz bardziej eskalującą grozą
+ dobrą robotę robi tu także odrobina czarnego humoru
+ nadal świetne wrażenie robi większość efektów specjalnych, starannie przygotowanych przez Industrial Light & Magic
+ jak na horror przystało nie brakuje tu też grozy, niektóre sceny nadal potrafią zmrozić krew a atmosfera miejscami jest tak gęsta, że można kroić nożem
+ niektóre sceny zasłużenie uznaje się już za kultowe, nic nie straciły ze swojego uroku
+ bardzo szanuję za twist fabularny, kiedyś budził przerażenie a i dziś wypada bardzo pomysłowo, podobnie jak "podwójne" zakończenie, które prowadzi do prawdziwej eskalacji, poezja
+ film ma też bardzo dobrze poprowadzone tempo, spokojniejsze momeny przeplata strachem, którego coraz więcej im bliżej finału, nie ma tu miejsca na nudę
+ całość jest świetnie zrealizowana, praca kamery w niektórych scenach robi niesamowity klimat
+ podobnie jak nastrojowa, nominowana do Oscara ścieżka dźwiękowa spod ręki Jerry'ego Goldsmitha
+ na plus też aktorstwo i to zarówno wśród doświadczonych aktorów jak i dzieci, które wypadają bardzo przekonująco, osobny plusik dostaje James Karen, zawsze dobrze zobaczyć go na ekranie

- niektóre efekty specjalne nieco gorzej przetrwały próbę czasu ale nie przeszkadza to w seansie
- historia czy zachowania bohaterów miejscami zdają się być naciągane lub nie do końca logiczne

Podsumowując , jeden z moich ulubionych horrorów, który w dzieciństwie przeraził mnie do szpiku kości. A dzisiaj nadal stanowi świetną rozrywkę z dreszczykiem i w kwestii straszenia mógłby jeszcze wiele nauczyć współczesne horrory. Niepowtarzalny klimat, familijny vibe typowy dla Spielberga a z drugiej strony naprawdę solidne kino grozy, miejscami bardzo dosadne (jakim cudem film dostał klasyfikację PG na zawsze już pozostanie tajemnicą). Kolaboracja Tobe Hooper i Steven Spielberg wypadła tutaj znakomicie, już nawet abstrahując od tego kto faktycznie jaką rolę pełnił na planie. A wszelkie plotki i legendy jakimi obrosła ta produkcja jeszcze dodają jej uroku. Żelazny klasyk dla fanów kina grozy a dla mnie film kultowy, do którego wrócę jeszcze nie raz.

Miałem ogromną przyjemność tym razem obejrzeć "Ducha" na kinowym ekranie w ramach akcji Stowarzyszenie Kin Studyjnych świętuje 100 lat Warner Bros. Niesamowite doświadczenie!