Dla mnie tez 9/10

Ci co go teraz tak nisko oceniają prawdopodobnie są młodsi od tego filmu (zupełnie inne pokolenie).

Ja miałem ok.11-12 lat jak byłem na nim w kinie i byłem przerażony (co dla horroru jest najlepszą oceną).
Dodam tylko, że wtedy ogladalem tez "horrory" obecnie nazywane, chyba, Gore (kupa krwi i flaków). Filmy te mnie nie straszyły, a tylko zniesmaczały (zresztą mam tak do dzisiaj).

Pisząc o "innym pokoleniu" nie mam zamiaru nikogo urazić. Wiem tylko, że sposób kręcenia filmów teraz jest zupełnie inny jak wtedy. Teraz film musi mieć takie tempo, że czasem sam narrator/scenarzysta się gubi :)

Właśnie mnie irytuje moje pokolenie... Myślą, że jeśli obejrzą "Piłę" i "Hostel", to już są znawcami kina grozy i wiedzą, co w takich filmach jest najważniejsze. A klasyki gatunku są dla nich za stare...
A ten film był po prostu rewelacyjny. Również 9/10

Przede wszystkim przepiękne efekty specjalne oraz muzyka. Tu nie może być mowy o jakieś szóstce.

mam dokładnie tak samo. według mnie, to jeden z lepszych horrorów, jakie oglądałam. i choć nie jestem raczej aż tak stara (19 lat) ;p to potrafię docenić starsze filmy.
zgadzam się w 100% ze Smidem. obejrzałam dziesiątki filmów, rekomendowanych mi przez znajomych jako "zajebiste horrory". ale prawie po każdym seansie odchodziłam od tv zniesmaczona, a nie wystraszona czy poruszona. nie znoszę wspomnianych "horrorów", gdzie jedynym "strasznym" elementem są ludzkie wnętrzności fruwające po ekranie. nie tak wyobrażam sobie dobry film grozy.

ktoś napisał na forum, że film jest beznadziejny, bo ma fatalne efekty specjalne. po pierwsze, jak na rok 1982, to są one bardzo dobre. po drugie, jeśli ktoś patrzy na "Ducha" przez pryzmat dzisiejszych horrorów, to się nie dziwię, że nic mu nie pasuje.

mało który horror ma tak fantastyczny klimat. obejrzałam go pierwszy raz, jak miałam jakieś 13 lat. pomyślałam wtedy, jak pewnie większość moich rówieśników, że taki "staruszek" nie może być dobrym filmem i to na bank jakiś podrzędny horrorek (coś w rodzaju filmów wyżej opisanych). i to był pierwszy błąd. drugim było to, że wzięłam się za oglądanie w nocy (w sumie tylko w nocy go emitowali na TCM). trzecim, że myślałam, że dam radę strawić ten horror sama, bez żadnego towarzystwa. po filmie bałam się ruszyć z fotela przez bite pół godziny. a kiedy w końcu mi się udało, pozapalałam światła gdzie się dało ;p

chciałabym, żeby młodsze osoby postarały się docenić klasyki (nie tylko horrorów) i zrozumieć, że dzisiejsze filmy nijak się mają do tych, sprzed iluś tam lat (nie chodzi o to, że są gorsze, tylko, że są z zupełnie innej bajki). dlatego stawiałabym na rozpatrywanie ich różnymi kategoriami, a nie- porównywanie jednych do drugich.