Trzeba było się wczuć w film, w jego atmosferę i zapomnieć o tych wszystkich tandetnych filmach,efekciarskich,prostych...

Ja się zawsze wczuwam. Ten horror po prostu jakoś mnie nie urzekł, tak czasem bywa no nie;)

No tak, czasem tak bywa :)
Ale-mówię także po własnych doświadczeniach- nowe filmy,w których pełno efektów specjalnych,hałasów,szumów,walk,pościgów są często temu winne.Wszystko "dla oka"...

Mnie tego nie musisz mówić, sam wolę starsze kino a nie te dzisiejsze komputerowe fantazję. Kiedyś robiono produkcję dla dobrej fabuły czy np klimatu jak to powinno być w horrorach a dziś tylko dla kasy. A ta dzisiejsza młodzież na to idzie, aż się boję co będzie za parę lat.

Dokładnie. Obejrzałam ten film jako dziecko - i co tu dużo mówić - jeszcze długo nie pozwolił mi o sobie zapomnieć. :P Teraz oglądam z sentymentu.

Bo to tak naprawdę komedia rodzinna, parodiująca klasykę horroru.

Mam identyczne odczucie po tym filmie.

Największy problem tego filmu polega na tym, że więcej do powiedzenia miał Steven Spielberg aniżeli sam reżyser Tobe Hooper... i to niestety widać.

Gdybys ogladał ten film w latach 80-tych albo bedac dzieckiem zupełnie inaczej bys na niego reagował a po latach wracał z sentymentem mimo iz nie robiłby na Tobie juz takiego wrazenia . Ha majac 8 lat zobaczyłem "armie ciemnisci" bałem sis potem jak cho.era dzisiaj ogladam ten film i bardziej chce mi sie smiac a nie plakac ale tych emocji ktore udzielały mi sie wtedy nie zapimne do konca smierci :)

"Spielberg miał decydujący wpływ na cały film. To on był głównym autorem scenariusza, on stał za wszystkimi scenami, także tymi mrożącymi krew w żyłach, on dobrał obsadę, on dowodził na planie filmowym, on decydował o doborze muzyki, on nadzorował produkcję efektów, wreszcie on, wespół z Michaelem Kahnem, zmontował Poltergeista. A co miał w takim razie do roboty Tobe Hooper? Właściwie bardzo niewiele. Pamiętacie “Superprodukcję” Machulskiego i sceny kręcenia kretyńskiego filmu, będącego tylko przykrywką dla spotkania gangsterów z całego świata? Rafał Królikowski pyta “- Co ja mówię?”, a Janusz Rewiński szczerze odpowiada “- Nic. Ty tylko reżyserujesz…”. Mniej więcej podobnie wyglądała praca Hoopera na planie Poltergeista.

Niby był nominalnym reżyserem, który odpowiada za całokształt dzieła i sprawuje pieczę nad wszystkimi aspektami produkcji, lecz w rzeczywistości to było zajęcie Spielberga, który bezpardonowo wypiął Hoopera z łańcucha decyzyjnego i uczynił z niego potulnego wykonawcę poleceń."

Wyobrażasz sobie jakby ten Poltergeist naprawdę wyglądał gdyby rzeczywiście kręcił go Tobe Hooper? Sądzisz, że byłby w stanie zrobić dobry film? On przecież poza Teksańską masakrą... niczego wielkiego nigdy nie zrobił. Facet tak naprawdę nigdy nie miał jakiegoś szczególnego talentu. Najśmieszniejsze w tym wszystkim jest to, że sama Teksańska masakra.. ............... to jeden z najlepszych filmów w historii kina, jeden z najlepszych filmów w ogóle, nie tylko w horrorze - jakie kiedykolwiek powstały. Facet miał jednorazowy przebłysk geniuszu, który wyszedł mu trochę przypadkiem niż z faktycznych umiejętności - planował dać więcej krwi i nie dał bo by mu pogorszyli dystrybucję. Wszystkie znaczenia filmu np. genialny mariaż scen natury z fabułą nie wyszedł z planowania tylko przypadkiem tak mu wyszło. Sam Hooper raczej nie zastanawiał się nad sensem takiego mariażu ale i tak zrobił film z ewidentnym głębszym celem lecz genialna metafizyka Teksańskiej masakry... wyszła nie od niego tylko tak jakoś wyszło - nieplanowane - sama z siebie .  

Poltergeist całościowo to na pewno film dobry, nawet bardzo dobry a pierwsze 30 minut to dla mnie małe arcydzieło - do ataku drzewa to mega-klimatyczny obyczaj z bardzo fajną rodzinką jako bohaterami - tajemniczą historią do tego momentu i magicznym wręcz miejscem akcji wśród fajowych domków jednorodzinnych i całej tej okolicy w której samemu by się chciało mieszkać. Film psuje się jak wchodzą na dobre efekty specjalne - z fascynującego ze względu na niesamowity klimat obyczaju robi się jakiś wczesny krewny Harry Pottera. To już nie poziom takiego amerykańskiego Bergmana na przedmieściach tylko pospolita bajka.