W ogóle nie czułem tego, że to film wojenny. Trochę wybuchów, strzelania, walki morskiej i powietrznej ale wszystko jakieś nijakie i bez klimatu. Można więc oczekiwać, że jest to dramat ukazujący przeżycia jednostek z wojną w tle ale mam kolejny problem - nie widziałem żadnych emocji w tym co pokazywali mi aktorzy. Czasem wyglądało to jak próby przed kręceniem właściwych scen. Jeśli już zdarzał się moment w którym mogli się wykazać skracano go do minimum po prostu robiąc ordynarne cięcie zamiast zostawić na chwilę widza z przeżywającymi tragedię bohaterami. Niektóre sceny z kolei odwrotnie - trwały zdecydowanie za długo, niecierpliwiłem się nie w oczekiwaniu na to co nastąpi ale na koniec bo po prostu zaczynało być nudno. Jak na tak wielką akcję w której uratowano grubo ponad 300 tysięcy ludzi i trudno nawet oszacować ile statków ratowniczych brało w niej udział w filmie w oczy bije pustka. Co prawda podobały mi się szerokie, puste plany ale akurat do tego filmu kompletnie one nie pasowały.

'Dunkierkę' obejrzałem nie wiercąc się i nie usypiając ale twierdzę, że jest bez polotu i bezpłciowa co mnie trochę zaskakuje, Nolan potrafi kręcić z zębem. Hans Zimmer niestety zrównał poziom z filmem i nawet muzyka mnie nie pobudziła.