mają do filmu pretensję o to, iż nie nazywa Niemców "Niemcami" lecz posługuje się enigmatycznym słowem "wróg".
Ja zaś pragnę zauważyć, że owego wroga w tym filmie prawie nie ma. Owszem, ktoś niewidoczny strzela do brytyjskich żołnierzy, owszem, jakieś samoloty zrzucają parę bomb, pod koniec zaś jacyś ludzie w niemieckich mundurach, pokazani od tyłu, biorą na muszkę aktora Hardy'ego i zmuszają go do poddania się. Ale tak na dobre to ani Niemców ani innych wrogów tutaj nie ma!

Niepisaną tradycją anglosaskich produkcji rekonstruujących kluczowe wydarzenia II Wojny Światowej było to, iż pokazywano w nich zarówno aliantów jak i stronę Osi. Tak było w "Bitwie o Anglię", w "Tora! Tora! Tora!", w "O jeden most za daleko", w "Bitwie o Ardeny", w "Moście na Renie". Tam wszędzie były z jednej strony sceny brytyjskie lub amerykańskie a z drugiej - niemieckie bądź japońskie. Czasami były to sceny wyłącznie z postaciami historycznymi, czasami z historycznymi i fikcyjnymi, czasami tylko z fikcyjnymi. Często - acz nie zawsze - w scenach nieanglosaskich widzowie słyszeli język niemiecki albo japoński.
Tym tropem poszli nawet Sowieci w swojej niegdyś sztandarowej superprodukcji "Wyzwolenie", gdzie znalazły się epizodyczne sceny z Hitlerem. Także Jugosłowianie w swoich eposach partyzanckich "Bitwa nad Neretwą" i "Sutjeska" zmieścili sekwencje z niemieckiego sztabu.

No ale "wielki artysta" Nolan musiał to zrobić po swojemu.