Christopher Nolan, czyli jeden z najlepszych reżyserów obecnego stulecia, postanowił po raz kolejny złamać konwenanse i przedstawić rzeczywistość z perspektywy, którą tylko on potrafi zobrazować. Tym razem padło na WWII.
Zabolały mnie szczególnie opinie fanów kina wojennego, którzy uznali ten film za nudny oraz w którym nie było tzw. "character development". "Dunkierka" moim skromnym zdaniem, jest w połowie filmem wojennych, ale jest także w połowie filmem skupiającym się na momencie walki o przetrwanie, reżyser celowo wykorzystał aktorów, aby pozostali oni w cieniu chwili, nie angażując ich w różnego rodzaju wewnętrzne potyczki, rozwoje osobowości itd.
Scenografia jest nie do opisania, Hans Zimmer, oczywiście jak na najlepszego kompozytora filmowego wszech czasów przystało nie dawał iść Kowalskiemu pójść się "odlać", powalający realizm oraz tajemniczość bohaterów.
Nie mógłbym dać Nolanowi nic innego jak 10/10.