Film oglądałam już jakiś czas temu, aczkolwiek muszę przyznać, że jest on jednym z moich ulubionych. Urzeka mnie w nim wiele rzeczy- podobieństwo sytuacji, przedstawionych w filmie do rzeczywistych obrazów Vermeera, subtelna gra światła, delikatność formy... Jednak najbardziej oczarował mnie sposób, w jaki przedstawiono wrażliwość artysty (i nie tylko!), człowieka odczuwającego głębiej, inaczej. Muszę przyznać, że podeszłam do tego filmu również osobiście, bo jest jedynym filmem, który tak wspaniale potrafi pokazać czym jest wrażliwość estetyczna, na piękno, co to znaczy odczuwać intensywnie. Kompletnie inne spojrzenie. Dla mnie arcydzieło ;)