Bardzo miła pani, jednak nie zgadzam się z opinią niektórych, że umarła ona w zapomnieniu. Miała wokół siebie rodzinę, znajomych i jakąś tam emeryturę, a do tego pod koniec jej życia powstał o niej ten właśnie film. Oczywiście - nikt nie biegał za nią z kamerą na codzień, ani nie występowała w telewizjach śniadaniowych, ale przecież nie miała ku temu żadnych predyspozycji. Reżim komunistyczny postawił akurat na nią, zrobił z niej symbol, obdarował medalami oraz dobrą pracą na kierowniczym stanowisku, więc życie miała całkiem udane, a że pod jego koniec żyła spokojniej i już bez tego szumu... To tak jak jej rówieśniczki, bo tak naprawdę w gruncie rzeczy niczym się od nich nie różniła. Dlaczego więc miałaby być bogata, znana i hołubiona? Tylko dlatego, że kiedyś w dawnych, trudnych dla Polaków czasach, promował ją stalinowski reżim? Uważam, że pani Magda i tak miała wiele szczęścia w życiu, bo dzisiaj rolnicy, czy choćby pracownicy najemni, nawet sto razy bardziej inteligentni od niej, nie mają szans na zaistnienie w przestrzeni publicznej i nikt się nimi nie interesuje, tylko i wyłącznie dlatego, że po prostu wykonują swoją pracę. Ale zaznaczam - z tego co widzę, sama bohaterka nie rościła sobie do tego pretensji, była skromna i rozumiała sytuację, a raczej robili to ludzie wokół niej, stąd mój wpis. Podobnie będzie z dzisiejszymi celebrytkami, również sztucznie wypromowanymi - kiedyś będą zapomniane, kamera przestanie do nich przyjeżdżać, a jeszcze jak dzisiaj nie zadbają o swoje zabezpieczenie materialne, to będą żyły w biedzie. I nikogo w 2064 roku nie będzie interesować Doda, tylko dlatego, że 50 lat wcześniej pokazywała cycki.