Nie jestem osobą skorą do wzruszeń i bardzo rzadko płaczę, ale kiedy na
końcu, te dziewczynki tańczą z gitarami i pojawia się piosenka o Molly,
łzy same cisną mi się do oczu, sama nie wiem dlaczego. Wiem, że to
żenujące, ale nie ma dla mnie nic piękniejszego niż miłość ojca do
córki.