No właśnie obejrzałem ten film w całości. Słyszałem zawsze tylko że jest dobry, nikt nie potrafił wytłumaczyć o co chodzi. Mówiono mi o nim jako jakimś wspaniałym majstersztyku kinematografii. Tymczasem mimo tego, ze film jest nieco zagadkowy, dziwny, pokręcony (a lubię takie filmy) - to w całości dla mnie był nudny.
Całe szczęście ocena jaką wystawie nie ma odzwierciedlać jakości tego filmu, a to jak bardzo mi się spodobał bo niestety będę musiał zaniżyć mu średnią.

Dla mnie autor filmu chciał przekazać, że jedno zmienione wydarzenie może zaważyć na całym życiu w bardzo dramatyczny sposób. I to powtarzane jest przez cały film poprzez "cofanie się w czasie" głównego bohatera do miejsc, w których miał tzw. blackouty - momenty w których w dzieciństwie urywał mu się film - i w tych momentach nasz bohater ma szanse coś zmienić by następnie obudzić się w zupełnie innym życiu z bólem głowy, krwią z nosa i nowymi wspomnieniami. Na końcu widzimy jak życie zatoczyło pętle i nasz bohater jest w szpitalu dla czubków zupełnie jak jego ojciec - ta scena miała chyba dodać dramatyzmu, mistycyzmu i ilości "łał, o k*rwa!" w ustach widzów.

Być może film jest tak głęboki, że czegoś nie dostrzegam. Byłbym wdzięczny w takim wypadku za uświadomienie mnie.