- odsyłających do duchowości prawdziwej i postanowiły nadziergać coś własnego, ale nieszczęśliwego, marnując świetną grę aktorską Van Houten i Murray. Naprawdę, pewna solidność psychologii postaci przygotowała nas do czegoś lepszego niż idea tłumacząca dziwne zachowanie Dorothy. Mam też wrażenie pewnej niewiarygodności narracji filmowej, tworzenia napięcia, najwięcej napięcia tworzyła gra van Houten, reszta była trochę jak popuszczająca powietrze dętka.Swoją drogą, takie świetne aktorki jak grająca rolę dr psychiatry, mogłyby zastąpić z powodzeniem np.różne Angeliny Jolie, bo również są urodziwe, ale prezentują szlachetniejszy i bardziej aktorski niż komiksowy, typ urody oraz bycia przed kamerą.