Schematy zaczerpniete zywcem z Matrixa, przede wszystkim w sekwencjach zrecznosciowych. Film miejscami naiwny i płytki do bólu, brak wyrazistych postaci, większość aktorów sprawia wrażenie drugoligowców. Dziwne kontrasty w postaci ciekawie zaprojektowanych drzwi wejściowych, rozsuwających się w charakterystyczny cyber sposób, a z drugiej strony pojazdy z II połowy XX wieku (białe limuzyny Mnichów). Ciekawe aranzacje wnętrz i interesujące kostiumy. Te drugie niestety a'la Matrix, co w tym przypadku zaletą nie jest. Film powinien mieć więcej indywidualnych cech odróżniających go od podobnych produkcji. Postacie powinny być bardziej wyraziste, rebelianci "uczuciowcy" nie powinni byc jedynie kupą armatniego mięsa, milczącymi reliktami poprzedniej epoki, usilnie starającymi się zatrzymać własną niezależność, godność i wolność. Powinni mówić, opowiadać, wyrażać się, tak by można było poczuć co się traci wprowadzając odgórną kontrolę uczuć. W tym filmie niestety nie ma głębi, na widza spada konieczność zbudowania w sobie odpowiedniego tła do odczuwania.
Z drugiej strony scenariusz ma kilka niespodziewanych zwrotów akcji, które mogą się podobać. Typowe siekanki z broni maszynowej małokalibrowej weszły juz do klasyki więc nie dziwią dziesiątki zabitych w pojedyńczym starciu. Ciekawe zagrania to akcja na początku w ciemnym pomieszczeniu i końcowe sekwencje walk. Film ma też specyficzny klimat który na początku może razić lekką infantylnością, jednak w miarę rozwoju akcji dobre wrażenie się pogłębia. Ma też przesłanie ukryte niezbyt głęboko - proste ale wyraziste.
Początek filmu przesiedziałem dość sceptycznie ale z ciekawością doń nastawiony. Z kina wychodziłem zaś w świetnym nastroju, wręcz czułem nastrój i klimat który i mi się udzielił.
Podsumowując mimo paru miejsc, które mogłyby wyglądać lepiej cały film mi się podobał i całkiem miło spędziłem czas po pracy. Nie oczekiwałem nie wiadomo czego po tym filmie, więc nie zawiodłem się.